21ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2007 ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,συνεχίζεται η συζήτηση για την κορυφαία αναθεωρητική διαδικασία της τρίτης ενότητας των άρθρων των υπό αναθεώρηση διατάξεων.
Το έχω πει όσες φορές έχω ανέβει στο Βήμα και έχω ανέβει αρκετές με αφορμή αυτήν την κορυφαία συζήτηση για τις υπό αναθεώρηση διατάξεις του καταστατικού χάρτη της χώρας: Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός της απουσίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Προκαλεί βεβαίως θλίψη αυτό το γεγονός διότι οιπροτάσεις που υποστηρίχθηκαν από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και από τον ίδιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κύριο Παπανδρέου, μένουν ανυποστήρικτες ωσάν να μην τις εννοούσαν όταν είχαν μπει στην αναθεωρητική διαδικασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην πολιτική πρέπει κανείς να υποστηρίζει τις θέσεις του και να τις πηγαίνει μέχρι τέλους και εξηγούμαι: Ή δεν μπαίνεις καθόλου στην αναθεωρητική διαδικασία και άρα δεν κάνεις καμία απολύτως εισαγωγή με θέσεις και προτάσεις, ή όταν μπεις σ' αυτήν μένεις μέχρι τέλους και υποστηρίζεις ό,τι πιστεύεις με τις ενστάσεις, με τις διαφοροποιήσεις, με τις αρνήσεις ενδεχομένως, αλλά και με τις θέσεις.
Κατά συνέπεια λοιπόν προκαλεί θλίψη αυτό το γεγονός.
Από την άλλη πλευρά όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μου προκαλεί επίσης απορία εύλογη, φαντάζομαι, το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της διεξαγωγής αυτής της κορυφαίας συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος η κρατική τηλεόραση αποφεύγει συστηματικά την απευθείας μετάδοση των συζητήσεων που πραγματοποιούνται, των εργασιών δηλαδή της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Αυτή είναι η δεύτερη παρατήρηση.
Τώρα όσον αφορά στην ενότητα των άρθρων που κουβεντιάζουμε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την τιμή -και το θεωρώ πράγματι εξαιρετική τιμή- να συνυπογράψουν την πρόταση μου 50 συνάδελφοι Βουλευτές απ' όλες τις πτέρυγες της Βουλής, η οποία αφορά στην προκειμένη ενότητα και έχει να κάνει με το άρθρο 102, παράγραφος 2, εδάφιο β' που τιτλοφορείται με τον όρο "Διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος στους νομίμως εργαζομένους στην Ελλάδα και τους Οργανισμούς Τοπικής υτοδιοίκησης".
Όμως αυτό δεν είναι η ουσία. Η ουσία είναι ότι στο Σύνταγμα της χώρας μας σήμερα και μάλιστα με αφορμή την αναθεωρητική διαδικασία αν θα ανατρέξει κανείς δεν θα δει πουθενά στον 21° αιώνα, δεν θα δει σε καμία διάταξη, σε κανένα εδάφιο, σε καμία ερμηνευτική δήλωση να υπάρχει ο όρος μετανάστης σε σχέση με την Ελληνίδα και τον Έλληνα ή να υπάρχει η έκφραση μεταναστευτική πολιτική. Το λέω αυτό διότι είμαστε μια χώρα η οποία εγκαθίδρυσε τη δημοκρατία. Το λέω αυτό γιατί στον 21° αιώνα είμαστε στον σκληρό πυρήνα των χωρών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το λέω αυτό γιατί στην Ευρώπη αυτές οι πολιτικές πλέον είναι στην καθημερινότητα. Το λέω αυτό γιατί στην γειτονική Ιταλία για παράδειγμα ο καταστατικός χάρτης αυτής της ευρωπαϊκής χώρας που είναι και δίπλα μας περιλαμβάνει τέτοιου είδους συνταγματικής περιωπής διατάξεις.
Από την μια πλευρά η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το καθ1 ύλην αρμόδιο υπουργείο καθημερινά -και το εννοώ- προωθεί πολιτικές μοντέρνες; πολιτικές ευαίσθητες, πολιτικές οι οποίες εναρμονίζουν αν θέλετε την ελληνική πραγματικότητα με αυτό το πλέγμα των μεταναστών των ανθρώπων οι οποίοι έχον έρθει στον τόπο μας και οι οποίοι μέχρι τώρα ανήκαν σε αυτό που ονομάζεται τέταρτος κόσμος, δηλαδή ένας κόσμος, ένα σύνολο ατόμων, ένα σύνολο υποκειμένων δίχως ατομικά, δίχως πολιτικά, δίχως κοινωνικά δικαιώματα. Και από την άλλη πλευρά ο συνδυασμός της ελληνικής πραγματικότητας, το πλέγμα, δηλαδή, αυτό όπου εκεί οι πιο ανίσχυρες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες όπως είναι οι χαμηλότεροι στην κοινωνική βαθμίδα ή οι χαμηλότεροι, ασθενέστεροι στα οικονομικά τους θέματα πολίτες εμφανίζονται περίπου να συμπιέζονται από την υπέρμετρη αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών εργαζομένων στην Ελλάδα.
Δεν νοείται για παράδειγμα να έχουμε -και ορθώς το έχουμε- στο άρθρο 21 του Συντάγματός μας διάταξη για την άσκηση της δημογραφικής πολιτικής -που είναι πράγματι σωστό γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα-·και να μην υπάρχει ενόψει της αναθεωρητέας διαδικασίας από την προτείνουσα Βουλή στην Αναθεωρητική Βουλή.
Και να δούμε εκεί πώς, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πετύχουμε τις 180 ψήφους, τους 180 συναδέλφους οι οποίοι απαιτούνται με ευθύνη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βεβαίως μετά την αποχώρηση του -γιατί το Σύνταγμα απαιτεί συναίνεση. Πώς εκεί θα πετύχουμε σε κορυφαίες διατάξεις τις οποίες έχει ανάγκη ο τόπος και τις οποίες προωθεί η Κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, αυτού του είδους τη συναίνεση και τη συνεννόηση. Και πώς με ευθύνη πάντοτε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά την αποχώρηση της να εφαρμόσουμε και να υλοποιήσουμε της πολιτικές που απαιτεί ο τόπος εν όψει των νέων δεδομένων, των προκλήσεων της εποχής.
Σ' αυτές τις νέες προκλήσεις δεν μπορεί να λείπει η μνεία με συνταγματικής περιωπής διάταξη και ιδίως στα άρθρα 21 αλλά και 102 των υπό αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος στην ανάγκη ύπαρξης του όρου παράλληλα με την δημογραφική πολιτική της άσκησης μεταναστευτικής πολιτικής με συνταγματικής περιωπής διάταξη, γιατί αυτό δίνει έναν ουμανιστικό χαρακτήρα, έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα στη δημοκρατία μας η οποία τον έχει εκ των πραγμάτων.
Το Σύνταγμα, όμως, βεβαίως υπάρχει για να καθορίζει, για να δίνει το πλαίσιο, για να δίνει τις αρχές. Όταν έχουμε αναγάγει πλέον στις υπό αναθεώρηση διατάξεις ερμηνευτικές δηλώσεις, οι οποίες είναι σαφείς -δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα- και τις αναγάγουμε σε εδάφια, σε παραγράφους και τις ενσωματώνουμε υπό τη μορφή άρθρων ακόμη, δεν είναι δυνατόν και δεν νοείται να μην υπάρχει διάταξη, η οποία να αναφέρεται στην ανάγκη χάραξης, εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, της μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία βεβαίως πραγματοποιείται, αλλά να μην υπάρχει στο Σύνταγμα.Και βεβαίως θα πρέπει να πει κανείς όσον αφορά το άρθρο 102, ότι δεν βλάπτει σε τίποτα απολύτως να διευρύνουμε, στην ενδεχόμενη βούληση του νομοθέτου, το εκλογικό δικαίωμα γΐ' αυτούς τους αλλοδαπούς συμπολίτες μας, οι οποίοι νόμιμα εργάζονται στη χώρα μας και οι οποίοι ενδεχομένως θέλουν να εκφραστούν στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτά είναι ζητήματα, τα οποία μπορεί να λύσει η Εθνική Αντιπροσωπεία χωρίς συμπλέγματα, χωρίς άλλου είδους αμφισβητήσεις, με καθαρό τρόπο. Διότι νομίζω ότι είναι οι πολιτικές, οι οποίες επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη, είναι οι πολιτικές, οι οποίες εφαρμόζονται από αυτή την Κυβέρνηση. Και νομίζω ότι ένα Σύνταγμα, το οποίο αναθεωρείται, θα πρέπει να τις συμπεριλαμβάνει ως ικανή και αναγκαία συνθήκη στοιχείων ουμανισμού, στοιχείων δημοκρατίας, στοιχείων εναρμόνισης με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά και με την ίδια την υπόσταση μας ως ανθρώπων, ως ενεργών πολιτών, ως πολιτικών, οι οποίοι βλέπουμε μπροστά. Σας ευχαριστώ.