ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΞΣΤ΄
Τρίτη 17 Ιουνίου 2008
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε στην Ειδική Ημερήσια Διάταξη της Βουλής την ήδη ψηφισμένη μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας που υπερψηφίστηκε και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επίσης.
Και βεβαίως η Αριστερά δεν ψήφισε. Κατά συνέπεια δικαιούται να ζητά και δημοψήφισμα. Καθαρή θέση, λέω εγώ.
Και βεβαίως από την άλλη πλευρά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπερψήφισε. Και ζητά και δημοψήφισμα. Θολή θέση, λέω εγώ.
Τίθεται επομένως ένα ερώτημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Μήπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνδέει την πολιτική του επιβίωση στο εσωτερικό της χώρας, επενδύοντας στη σύγχυση με αφορμή τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβώνας;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την απάντηση δεν θα τη δώσω εγώ. Την έχει δώσει ήδη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δια της Εισηγήτριάς του, η οποία είπε επί λέξει "Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βεβαίως και συνδέει την κρίση του πολιτικού συστήματος με την κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβώνας και το μέλλον της Ευρώπης". Αυτή είναι η επίσημη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και άρα δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.
Να θυμίσω, βεβαίως, σε εκείνους οι οποίοι ζητούν δημοψήφισμα, επικαλούμενοι δήθεν μια μειοψηφία, όπως ισχυρίζονται ότι είναι η Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύω σε αυτές τις δημοκρατίες, ότι η Συνθήκη υπερψηφίστηκε τόσο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και από τη Νέα Δημοκρατία, δηλαδή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σύμφωνα με τις τελευταίες εθνικές εκλογές υπερψηφίστηκε κατ' αναλογία με αντιπροσώπευση του 80% του εκλογικού σώματος.
Και βέβαια στο ερώτημα πότε θα πρέπει να γίνονται επιτέλους δημοψηφίσματα που ετέθη στην Εθνική μας Αντιπροσωπεία, θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνονται όποτε, όταν, με τους όρους και με τις προϋποθέσεις που το Σύνταγμα θέτει. Και βεβαίως λέω πως υπεραπλουστεύσεις αυτού του είδους δεν γίνονται αποδεκτές και επιστρέφονται σε αυτούς που τις απευθύνουν ως απαράδεκτες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα γεγονότα είναι τα εξής:
Γεγονός πρώτο: Δέκα οκτώ χώρες, δέκα οκτώ εθνικά κράτη από αυτά που μετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση επί συνόλου είκοσι επτά κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, πριν από το "όχι" της Ιρλανδίας.
Γεγονός δεύτερο: Στη φάση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που περιήλθε από προχθές η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε η κύρωση από την Ελληνική Βουλή βοηθά αλλά ούτε και η διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι το "όχι" της Ιρλανδίας, εάν θέλουμε να είμαστε πολιτικά ρεαλιστές, μας επηρεάζει όλους σίγουρα και βεβαίως βάζει την Ευρώπη σε περιπέτειες και αναμφισβήτητα σε πολύ δύσκολη θέση την πολιτική ηγεσία της Ιρλανδίας. Όμως, βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε γεγονότα τα οποία μας έχουν προλάβει, αφού το ιρλανδικό "όχι", η μοναδική δηλαδή χώρα από τις είκοσι επτά που μέχρι τώρα δεν κύρωσε τη Συνθήκη, φρενάρει μια προσπάθεια χρόνων, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει, όπως τόνισε ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός, ότι αυτό δηλώνει μια γενική μεταστροφή των Ιρλανδών για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Άρα, επί ποιας βάσεως συζητά σήμερα η Εθνική μας αντιπροσωπεία, επί ποιας πολιτικής, επί ποιας νομιμοποιητικής βάσης; Μετά τα γεγονότα τα οποία σας παρέθεσα, συζητά η Εθνική μας Αντιπροσωπεία το αίτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος ή όχι από τη Βουλή των Ελλήνων.
Το τρίτο γεγονός είναι ότι εάν για όλα τα ζητήματα, εάν για όλα τα θέματα γίνεται μετάθεση της πολιτικής ευθύνης από το Κοινοβούλιο στους πολίτες, πέραν αυτών που ορίζει το Σύνταγμα ως αιτίες διενέργειας δημοψηφίσματος -και είναι με σαφήνεια οριοθετημένο το πότε διενεργείται ένα δημοψήφισμα- η επόμενη σκέψη που τίθεται πολιτικά είναι, θέλουμε ή δεν θέλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον κοινοβουλευτισμό; Θέλουμε ή δεν θέλουμε τους Βουλευτές; Αναλαμβάνουμε, ναι ή όχι, τις πολιτικές μας ευθύνες; Τις απορρίπτουμε μήπως όταν βρισκόμαστε σε δεινή πολιτική εσωτερική κατάσταση;
Και αν ναι, αυτό πρέπει να το πούμε με μια καθαρή θέση. Όποτε είναι αβανταδόρικες, να με δικαιολογήσετε για την έκφραση αυτή, οι πολιτικές μας αποφάσεις, τότε ναι μεν υιοθετούμε απολύτως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που μας αποδίδει ο κοινοβουλευτισμός που μας παρέχεται δια του Συντάγματος, όταν όμως αυτές δεν μας εξυπηρετούν στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, τις μεταθέτουμε, κάνοντας δήθεν άσκηση λαϊκής κυριαρχίας με δημοψηφίσματα που έχουν την επίφαση της δημοκρατικής νομιμοποίησης, την ώρα που δεν υπάρχει πολιτικό αντικείμενο, όπως είπα προηγουμένως, διότι επαναλαμβάνω, είτε η Βουλή κυρώσει είτε σε δημοψήφισμα προσφύγουμε, το ιρλανδικό "όχι" μας έχει ήδη προλάβει και καμιά σημασία δεν έχει, δεν συμβάλει δηλαδή προς καμία κατεύθυνση.
Πρέπει να σας πω πως είναι γεγονός πως η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ασφαλώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υιοθετεί το σύνολο των επιδιώξεων και των στόχων του κάθε κράτους-μέλους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σας πω και ένα άλλο γεγονός. Είναι ή δεν είναι καθαρός πολιτικός συμβιβασμός η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβώνας; Είναι πολιτικός συμβιβασμός και το ξέρουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Μια συμφωνία με βάση τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή των χωρών-μελών της Ένωσης δεν μπορεί παρά να είναι κοινός πολιτικός συμβιβασμός.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, όλοι μας έχουμε την υποχρέωση να προσφύγουμε στις αναγκαίες εκείνες πολιτικές αποφάσεις που θα διασφαλίζουν την ολοκληρωμένη Ευρώπη, την οποία επιθυμούμε και επιθυμεί ο ελληνικός λαός.
Εξάλλου, θέλω να ξεκαθαρίσω και κάτι άλλο. Σπάνια τέτοιου είδους συμφωνίες, όπως είναι η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβώνας, τίθενται στην κρίση του λαού απευθείας και για έναν επιπρόσθετο λόγο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι γίνονται μέσω των νομιμοποιημένων αντιπροσώπων του διεργασίες, συμφωνίες, ύστερα από έντονη πολιτική διεργασία, και είναι και προϊόντα συμβιβασμών. Να το αναγνωρίσουμε αυτό. Το ξέρουμε αυτό και για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, αυτούς τους αναγκαίους συμβιβασμούς, αυτές τις πολιτικές διεργασίες δεν είναι υποχρεωμένος ο πολίτης να τις γνωρίζει. Δημιουργούν σύγχυση και πολυπλοκότητα και δεν μπορεί ο πολίτης να έχει σαφή εικόνα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κυρία Πρόεδρε, κλείνοντας, θα έλεγα ότι αυτή η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, που καλώς κυρώσαμε, είναι ο ρεαλιστικός δρόμος για την Ευρώπη του 21ου αιώνα, για το καλύτερο ευρωπαϊκό μέλλον όλων, για το δρόμο της αλληλεγγύης, της σταθερότητας και της συλλογικής προόδου για όλους τους λαούς της Ευρώπης, για το δρόμο που, πάνω απ' όλα, δίνει τη δυνατότητα στις Ελληνίδες και στους Έλληνες να αναδιαμορφώσουν το μέλλον στην ευρωπαϊκή μας γειτονιά. Για αυτούς τους λόγους, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταψηφίζω το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, διότι στερείται κάθε δημοκρατικής, πολιτικής, νομιμοποιητικής βάσης που να εδράζεται επί σοβαρής αιτίας. Γι' αυτό, λοιπόν, το καταψηφίζω.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)