ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΑ΄
Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2002
ΘΕΜΑ
Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης:
"Συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές, τροποποίηση και συμπλήρωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα και συναφείς ρυθμίσεις",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ακούγοντας όλους τους προηγούμενους συναδέλφους, και ειδικότερα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνήγαγα το συμπέρασμα, ότι μας είπε περίπου ότι όσον αφορά τουλάχιστον τα θεσμικής τάξεως ζητήματα, όπως είναι η εφαρμογή του κράτους δικαίου, όπως είναι ο σεβασμός στην τήρηση θεσμοθετημένων κανόνων δικαίου, είναι σαν να λέμε περίπου ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Διότι όσον αφορά τις θέσεις τις οποίες εξέφρασε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ότι εμείς που είμαστε ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία αυτής της οργανωμένης πολιτείας, του ελληνικού κράτους, ουσιαστικά με τον τρόπο που νομοθετούμε παραβιάζουμε αυτό που ονομάζουμε "κράτους δικαίου", με την έννοια ότι δεν σεβόμαστε τους θεσμούς και τους κανόνες δικαίου και ιδίως το θεμελιώδη Καταστατικό Χάρτη της χώρας που είναι το Σύνταγμα, ο κ. Ακριβάκης μας είπε περίπου ότι αν ένας θεατής μας παρακολουθούσε, θα έλεγε "μα, στη διαδικασία κολλήσατε;"
Αν η διαδικασία είναι η δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί, αν η διαδικασία είναι το Σύνταγμα της χώρας, ο θεμελιώδης Καταστατικός Χάρτης της χώρας, αν ως διαδικασία θεωρείται η τήρηση των κανόνων δικαίου, αν ως διαδικασία θεωρείται ο σεβασμός σ' αυτούς τους κανόνες δικαίου, τότε "ναι" θα συμφωνούσε και ο θεατής και εγώ ευκολότερα με τις απόψεις του Κοινοβουλευτικού σας Εκπροσώπου, κύριοι της Κυβέρνησης.
Όμως, επειδή δεν είναι διαδικασία, αλλά είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Διότι μ' αυτό το σκεπτικό, ο κάθε πολίτης που μας παρακολουθεί, ο οποίος κυκλοφορεί, δρα και λειτουργεί, θα έλεγε ότι διαδικασία είναι παραδείγματος χάρη διαδικαστικής τάξεως ζήτημα η μη εφαρμογή των κανόνων δικαίου, δηλαδή των νόμων, όπως και ο μη σεβασμός στο Σύνταγμα της χώρας, για να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή προς χάρη του μη κωλύματος της διαδικασίας. Εγώ όλα αυτά τα θεωρώ "δήθεν" και προσχήματα.
Κύριε Πρόεδρε, θα σας πω και κάτι άλλο διαφορετικό, το οποίο δεν ακούστηκε στη Βουλή μέχρι σήμερα. Ως νέα γενιά ανθρώπων -δεν λέω ως νέα γενιά πολιτικών- οι οποίοι περιμένουμε από τους ωριμότερους και από τους αρχαιότερους, από τους "εμπειρότερους" στα κοινοβουλευτικά να θεμελιώνουν, να παραδίνουν και να τεκμηριώνουν με τον τρόπο συμπεριφοράς τους, με τη στάση ζωής τους και με το κοινοβουλευτικό τους ήθος αυτό το οποίο εμείς περιμένουμε από εκείνους ως παρακαταθήκη, σας λέω ότι λυπήθηκα και απογοητεύτηκα.
Μάλιστα, θέλω να πω ότι πραγματικά θα ήθελα να είναι παρών και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, γιατί θα ήθελα ως νέος άνθρωπος, αλλά και ως νέα πολιτικός να έχω μία απάντηση, η οποία να αντιστοιχεί και στο επίπεδο της Βουλής, στο γεγονός ότι είμαι αντιπρόσωπος του λαού και σ' αυτά τα οποία δημοσίως εκφέρει.
Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα του ότι πράγματι έχουμε την εισαγωγή στο Γ΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής, και όχι στην Ολομέλεια, ενός εκτελεστικού του συντάγματος νόμου, αυτό είναι δεδομένο, είναι παραδεδεγμένο από το Σύνταγμα, είναι θεσμοθετημένο και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.
Από εκεί και πέρα, αν το κυβερνόν κόμμα αρέσκεται, επί είκοσι χρόνια και με διαφορετικές ηγεσίες, να "ψαρεύει" σε θολά νερά, αν αρέσκεται στην αδιαφάνεια, αν αρέσκεται στο γεγονός ότι θέλει να παρουσιάζει τα πράγματα διαφορετικά από ότι είναι στην πραγματικότητα, αν αρέσκεται να παρουσιάζει το "μαύρο" ως "άσπρο", εμείς όμως έχουμε την υποχρέωση εν ονόματι του ελληνικού λαού να αποκαλύψουμε την αλήθεια και να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά τους.
Και θα εξηγήσω αμέσως, κύριε Πρόεδρε, τι εννοώ. Εννοώ ότι όταν έχουμε εκτελεστικό νόμο του Συντάγματος, είμαστε υποχρεωμένοι, είτε υπάρχει κατεπείγον είτε δεν υπάρχει, να σεβαστούμε αυτά που ορίζει το Σύνταγμα της χώρας.
Έρχομαι στο δεύτερο θέμα, στο μείζον ζήτημα, για το οποίο πολλά ακούστηκαν και που έχει να κάνει με το Α.Σ.Ε.Π.. Σημειολογικά πρέπει να σας πω ότι στα όργανα της Βουλής και δη της κυβερνώσας παράταξης προς το παρόν, της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν βλέπω τον κ. Πεπονή. Όπως λέει και ο U. Eco, όταν δεν βλέπεις τον άνθρωπο εκείνο που εξέφρασε αυτό το σύστημα -τουλάχιστον το υιοθέτησε και το εισηγήθηκε, όταν είχε την ευθύνη και ήταν πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης- να κάθεται στα έδρανα της Βουλής, αυτό σημειολογικά αλλά και πολιτικά μαρτυρεί ακριβώς την απαξίωση. Μαρτυρεί την πραγματική νοοτροπία της κυβερνώσας παράταξης και βεβαίως, μαρτυρεί ότι πολύς φαρισαϊσμός και υποκρισία με αφορμή το Α.Σ.Ε.Π. και τους διορισμούς -γιατί περί αυτού πρόκειται- έχει επικαλύψει την πραγματικότητα από την πλευρά της Κυβέρνησης και των Βουλευτών της Πλειοψηφίας. Μετά λύπης μου το λέω.
Θέλω, επίσης, να πω το εξής: Όταν συζητούμε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο έρχεται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, διότι ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε σε μια άλλη φάση του κράτους, σε αυτό που ο Πρόεδρός μας ονομάζει "επανίδρυση του κράτους", το οποίο έχουμε ανάγκη, όταν ανέφερε ότι σε αυτήν τη νέα φάση που διανύει η δημοκρατία μας αλλά και γενικότερα ο γνωστός πολιτισμένος κόσμος, ο ευρωπαϊκός κόσμος, μέλος του οποίου είμαστε χάριν της Νέας Δημοκρατίας και του ιδρυτή της παράταξής μας Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν, λοιπόν, έρχεται σήμερα και μας λέει: "Βεβαίως, συνέβησαν κάποια πράγματα, ατοπήματα, ολισθήματα, mea culpa κ.τ.λ. στο παρελθόν, αλλά σήμερα καλώ εσάς, της Νέας Δημοκρατίας, να υπερψηφίσετε αυτά τα οποία μας έφερε ως πρόταση νόμου σχετικά με το ζήτημα του Α.Σ.Ε.Π. και των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα", εγώ αναρωτιέμαι το εξής: Αν σήμερα ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία -έχουμε εμπειρία από την περίοδο 1990-1993- να μας πουν οι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας πόσοι νόμοι, που ήρθαν από την τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπερψηφίστηκαν από τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ. Αν και δεν ήμουν τότε στη Βουλή εγώ θα σας απαντήσω. Ρώτησα τους παλαιότερους συναδέλφους μου και μου απάντησαν ότι μονάχα ένας νόμος υπερψηφίστηκε και αυτός αναγκαστικά. Αφορούσε στη Συνθήκη του Μάαστριχ. Κατά συνέπεια, τα κροκοδείλια δάκρυα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της κυβερνώσας παράταξης είναι περιττά.
Εγώ, όμως, θέλω να μπω στην ουσία του θέματος. Επειδή είπε ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος ότι ο παρατηρητής, ο μέσος πολίτης που μας παρακολουθεί θα μας πει: "Μα, εδώ πάμε να λύσουμε το πρόβλημα και εσείς εστιάζετε την προσοχή σας και την πολιτική σας άποψη που εκφέρετε δημόσια στα επουσιώδη και όχι στα ουσιώδη;" Θέλω να ρωτήσω και να πάρω απάντηση: Ποιος πολίτης σήμερα, όπου και αν ανήκει, ό,τι και αν ψήφισε, ό,τι και αν πρόκειται να ψηφίσει και οποιαδήποτε ιδεολογική έκφραση έχει, πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ, η κυβερνώσα παράταξη, έγινε ξαφνικά κόμμα αγγελικό, όμορφα αγγελικά πλασμένο, όσον αφορά το θέμα των προσλήψεων, των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι και με το Α.Σ.Ε.Π. ακόμη έχουμε φθάσει τον πολίτη σε αυτό το σημείο; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι οι προσλήψεις γίνονται με τρόπο αξιοκρατικό; Ποιος πολίτης σήμερα θεωρεί ότι αν δεν έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη" -έτσι το λένε οι νέοι άνθρωποι- ότι αν δεν έχεις "άκρες", δεν πρόκειται να δεις στον ήλιο μοίρα; Ποιος νέος άνθρωπος σήμερα, ποιος μέσος πολίτης και ποια ελληνική οικογένεια πείθεται ότι ξάφνου η κυβερνώσα παράταξη κόπτεται για το πώς με τον πλέον αξιοκρατικό τρόπο θα διασφαλίσει προσλήψεις στο δημόσιο, για να έχει ικανούς και άξιους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι να αντεπεξέρχονται στην απαίτηση αυτή του πολίτη.
Κύριοι της Κυβέρνησης, η απαίτηση του πολίτη είναι μία: Φορολογείται αγρίως ο Έλληνας πολίτης. Έχει κάνει συνέταιρο το κράτος στη φορολογική επιδρομή που γίνεται στην τσέπη του. Επιπλέον, έχει μια Δημόσια Διοίκηση, η οποία είναι αδιαφανής, διεφθαρμένη και δεν προσφέρει τις υπηρεσίες που το Σύνταγμα ορίζει ότι πρέπει να παρέχει στον πολίτη ο οποίος αγρίως φορολογείται και όχι με ευθύνη των δημοσίων υπαλλήλων, και όχι με ευθύνη του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας, αλλά με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του τόπου γι' αυτόν το χρόνο που κυβερνά τον τόπο και μετέρχεται τέτοιου είδους μεθόδους. Ποιος ξεχνά το ρουσφετολογικό τρόπο προσλήψεων που μέχρι πρόσφατα υλοποιούνταν στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Κύριοι της Κυβέρνησης και κύριοι της κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας, εάν δεν ήμασταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης -για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους- και αν δεν μας είχε ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον τρόπο και τον εξορθολογισμό των προσλήψεων στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και αν δεν μας είχε πει "περιορίστε αυτό και εκείνο και το άλλο", θα υπήρχε σήμερα αυτή η πρεμούρα -ας μου επιτραπεί η έκφραση- για την οποία κόπτεται ο κύριος Υπουργός;
Και να πω και κάτι άλλο, κύριε Πρόεδρε. Γιατί τόσο καιρό δεν ήρθε αυτό το νομοσχέδιο και ήρθε τώρα, παραμονές των εκλογών; Γιατί, όπως πολύ σωστά επεσήμανε -και θα συμφωνήσω μαζί του και θα επαυξήσω- ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, εξαιρούνται σημαντικότατες ΔΕΚΟ, παραδείγματος χάρη της κας Παπανδρέου, από το σύστημα προσλήψεων με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ και έχει ως στόχο η Κυβέρνηση τους ΟΤΑ, την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση;
Διότι πολύ ευλόγως διαπιστώνει κανείς ότι και στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές βλέπει η Κυβέρνηση ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας και προσπαθεί να δημιουργήσει προσκόμματα.
?ρα, δεν είναι εξ αγαθής προθέσεως το νομοσχέδιο. Είναι, πρώτον, εκ προθέσεως να λειτουργήσει πλέον η Δημόσια Διοίκηση, η οποία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Χρειάζεται τώρα η Κυβέρνηση, αφού μάζεψε οτιδήποτε μπορούσε να μαζέψει για ρουσφετολογικούς λόγους, και ικανούς υπαλλήλους για να μπορέσει να λειτουργήσει η Δημόσια Διοίκηση.
Και λυπούμαι βαθύτατα να πω ότι προεκλογικά φέρνει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε και στην κατ' άρθρον συζήτηση, έχει ορισμένες διατάξεις οι οποίες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει όμως στον πυρήνα του νομοσχεδίου και το ψήγμα της μη αγαθής προαίρεσης.
Τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: εν αμίλλαις πονηραίς, αθλιότερος ο νικήσας. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα είμαστε όλοι μας εκτεθειμένοι απέναντι στην κοινή γνώμη, η οποία προ πολλού έχει πάψει να εμπιστεύεται τους πολιτικούς και τις πολιτικές. Ο Βουλευτής και ο Υπουργός δεν τυγχάνουν του μεγαλύτερου δυνατού σεβασμού.
Ας είμαστε πιο προσεκτικοί στον τρόπο που λειτουργούμε απέναντι στον πολίτη, για να είμαστε και πιο αξιόπιστοι, αλλά και για να τυγχάνουμε του σεβασμού και της εκτίμησης.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι υπάρχει ένα θέμα κατάφωρης αδικίας, για το οποίο δεν απάντησε ο κύριος Υπουργός. Τι πρόκειται να γίνει με τους επιτυχόντες στο διαγωνισμό του 1998; Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Υπάρχει αδικία! Χρειάζεται στελεχιακό δυναμικό, οφείλουμε να τους αποκαταστήσουμε, αλλά απάντηση θετική δεν πήραμε.
Θέλω επίσης να πω και το εξής: για ποιο λόγο οι προ του 1994 εξαιρούνται των ρυθμίσεων που μας φέρνει ο κύριος Υπουργός σήμερα; Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει τρομοκρατικά, αντιδημοκρατικά και καθεστωτικά να εξακολουθεί το ΠΑΣΟΚ να διαιωνίζει τη λογική του; Διότι έχει ενδυθεί ένδυμα προβάτου, ενώ στην ουσία αλλιώς λειτουργεί, χωρίζοντας και πάλι τους Έλληνες σε "δικούς μας" και σε "άλλους". Εάν αυτό δεν ισχύει, ιδού η Ρόδος, να το αποδείξει ο κύριος Υπουργός αύριο στην κατ' άρθρο συζήτηση και στην όποια κουβέντα κάνουμε στη συνέχεια.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)