Πρακτικά
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΑ΄ Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2002 Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: "Συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές, τροποποίηση και συμπλήρωση του συστήματος προσλήψεων στο δημ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΑ΄
Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2002
ΘΕΜΑ
Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης:
"Συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές, τροποποίηση και συμπλήρωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα και συναφείς ρυθμίσεις",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ακούγοντας όλους τους προηγούμενους συναδέλφους, και ειδικότερα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνήγαγα το συμπέρασμα, ότι μας είπε περίπου ότι όσον αφορά τουλάχιστον τα θεσμικής τάξεως ζητήματα, όπως είναι η εφαρμογή του κράτους δικαίου, όπως είναι ο σεβασμός στην τήρηση θεσμοθετημένων κανόνων δικαίου, είναι σαν να λέμε περίπου ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Διότι όσον αφορά τις θέσεις τις οποίες εξέφρασε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ότι εμείς που είμαστε ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία αυτής της οργανωμένης πολιτείας, του ελληνικού κράτους, ουσιαστικά με τον τρόπο που νομοθετούμε παραβιάζουμε αυτό που ονομάζουμε "κράτους δικαίου", με την έννοια ότι δεν σεβόμαστε τους θεσμούς και τους κανόνες δικαίου και ιδίως το θεμελιώδη Καταστατικό Χάρτη της χώρας που είναι το Σύνταγμα, ο κ. Ακριβάκης μας είπε περίπου ότι αν ένας θεατής μας παρακολουθούσε, θα έλεγε "μα, στη διαδικασία κολλήσατε;"
Αν η διαδικασία είναι η δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί, αν η διαδικασία είναι το Σύνταγμα της χώρας, ο θεμελιώδης Καταστατικός Χάρτης της χώρας, αν ως διαδικασία θεωρείται η τήρηση των κανόνων δικαίου, αν ως διαδικασία θεωρείται ο σεβασμός σ' αυτούς τους κανόνες δικαίου, τότε "ναι" θα συμφωνούσε και ο θεατής και εγώ ευκολότερα με τις απόψεις του Κοινοβουλευτικού σας Εκπροσώπου, κύριοι της Κυβέρνησης.
Όμως, επειδή δεν είναι διαδικασία, αλλά είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Διότι μ' αυτό το σκεπτικό, ο κάθε πολίτης που μας παρακολουθεί, ο οποίος κυκλοφορεί, δρα και λειτουργεί, θα έλεγε ότι διαδικασία είναι παραδείγματος χάρη διαδικαστικής τάξεως ζήτημα η μη εφαρμογή των κανόνων δικαίου, δηλαδή των νόμων, όπως και ο μη σεβασμός στο Σύνταγμα της χώρας, για να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή προς χάρη του μη κωλύματος της διαδικασίας. Εγώ όλα αυτά τα θεωρώ "δήθεν" και προσχήματα.
Κύριε Πρόεδρε, θα σας πω και κάτι άλλο διαφορετικό, το οποίο δεν ακούστηκε στη Βουλή μέχρι σήμερα. Ως νέα γενιά ανθρώπων -δεν λέω ως νέα γενιά πολιτικών- οι οποίοι περιμένουμε από τους ωριμότερους και από τους αρχαιότερους, από τους "εμπειρότερους" στα κοινοβουλευτικά να θεμελιώνουν, να παραδίνουν και να τεκμηριώνουν με τον τρόπο συμπεριφοράς τους, με τη στάση ζωής τους και με το κοινοβουλευτικό τους ήθος αυτό το οποίο εμείς περιμένουμε από εκείνους ως παρακαταθήκη, σας λέω ότι λυπήθηκα και απογοητεύτηκα.
Μάλιστα, θέλω να πω ότι πραγματικά θα ήθελα να είναι παρών και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, γιατί θα ήθελα ως νέος άνθρωπος, αλλά και ως νέα πολιτικός να έχω μία απάντηση, η οποία να αντιστοιχεί και στο επίπεδο της Βουλής, στο γεγονός ότι είμαι αντιπρόσωπος του λαού και σ' αυτά τα οποία δημοσίως εκφέρει.
Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα του ότι πράγματι έχουμε την εισαγωγή στο Γ΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής, και όχι στην Ολομέλεια, ενός εκτελεστικού του συντάγματος νόμου, αυτό είναι δεδομένο, είναι παραδεδεγμένο από το Σύνταγμα, είναι θεσμοθετημένο και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.
Από εκεί και πέρα, αν το κυβερνόν κόμμα αρέσκεται, επί είκοσι χρόνια και με διαφορετικές ηγεσίες, να "ψαρεύει" σε θολά νερά, αν αρέσκεται στην αδιαφάνεια, αν αρέσκεται στο γεγονός ότι θέλει να παρουσιάζει τα πράγματα διαφορετικά από ότι είναι στην πραγματικότητα, αν αρέσκεται να παρουσιάζει το "μαύρο" ως "άσπρο", εμείς όμως έχουμε την υποχρέωση εν ονόματι του ελληνικού λαού να αποκαλύψουμε την αλήθεια και να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά τους.
Και θα εξηγήσω αμέσως, κύριε Πρόεδρε, τι εννοώ. Εννοώ ότι όταν έχουμε εκτελεστικό νόμο του Συντάγματος, είμαστε υποχρεωμένοι, είτε υπάρχει κατεπείγον είτε δεν υπάρχει, να σεβαστούμε αυτά που ορίζει το Σύνταγμα της χώρας.
Έρχομαι στο δεύτερο θέμα, στο μείζον ζήτημα, για το οποίο πολλά ακούστηκαν και που έχει να κάνει με το Α.Σ.Ε.Π.. Σημειολογικά πρέπει να σας πω ότι στα όργανα της Βουλής και δη της κυβερνώσας παράταξης προς το παρόν, της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν βλέπω τον κ. Πεπονή. Όπως λέει και ο U. Eco, όταν δεν βλέπεις τον άνθρωπο εκείνο που εξέφρασε αυτό το σύστημα -τουλάχιστον το υιοθέτησε και το εισηγήθηκε, όταν είχε την ευθύνη και ήταν πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης- να κάθεται στα έδρανα της Βουλής, αυτό σημειολογικά αλλά και πολιτικά μαρτυρεί ακριβώς την απαξίωση. Μαρτυρεί την πραγματική νοοτροπία της κυβερνώσας παράταξης και βεβαίως, μαρτυρεί ότι πολύς φαρισαϊσμός και υποκρισία με αφορμή το Α.Σ.Ε.Π. και τους διορισμούς -γιατί περί αυτού πρόκειται- έχει επικαλύψει την πραγματικότητα από την πλευρά της Κυβέρνησης και των Βουλευτών της Πλειοψηφίας. Μετά λύπης μου το λέω.
Θέλω, επίσης, να πω το εξής: Όταν συζητούμε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο έρχεται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, διότι ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε σε μια άλλη φάση του κράτους, σε αυτό που ο Πρόεδρός μας ονομάζει "επανίδρυση του κράτους", το οποίο έχουμε ανάγκη, όταν ανέφερε ότι σε αυτήν τη νέα φάση που διανύει η δημοκρατία μας αλλά και γενικότερα ο γνωστός πολιτισμένος κόσμος, ο ευρωπαϊκός κόσμος, μέλος του οποίου είμαστε χάριν της Νέας Δημοκρατίας και του ιδρυτή της παράταξής μας Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν, λοιπόν, έρχεται σήμερα και μας λέει: "Βεβαίως, συνέβησαν κάποια πράγματα, ατοπήματα, ολισθήματα, mea culpa κ.τ.λ. στο παρελθόν, αλλά σήμερα καλώ εσάς, της Νέας Δημοκρατίας, να υπερψηφίσετε αυτά τα οποία μας έφερε ως πρόταση νόμου σχετικά με το ζήτημα του Α.Σ.Ε.Π. και των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα", εγώ αναρωτιέμαι το εξής: Αν σήμερα ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία -έχουμε εμπειρία από την περίοδο 1990-1993- να μας πουν οι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας πόσοι νόμοι, που ήρθαν από την τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπερψηφίστηκαν από τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ. Αν και δεν ήμουν τότε στη Βουλή εγώ θα σας απαντήσω. Ρώτησα τους παλαιότερους συναδέλφους μου και μου απάντησαν ότι μονάχα ένας νόμος υπερψηφίστηκε και αυτός αναγκαστικά. Αφορούσε στη Συνθήκη του Μάαστριχ. Κατά συνέπεια, τα κροκοδείλια δάκρυα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της κυβερνώσας παράταξης είναι περιττά.
Εγώ, όμως, θέλω να μπω στην ουσία του θέματος. Επειδή είπε ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος ότι ο παρατηρητής, ο μέσος πολίτης που μας παρακολουθεί θα μας πει: "Μα, εδώ πάμε να λύσουμε το πρόβλημα και εσείς εστιάζετε την προσοχή σας και την πολιτική σας άποψη που εκφέρετε δημόσια στα επουσιώδη και όχι στα ουσιώδη;" Θέλω να ρωτήσω και να πάρω απάντηση: Ποιος πολίτης σήμερα, όπου και αν ανήκει, ό,τι και αν ψήφισε, ό,τι και αν πρόκειται να ψηφίσει και οποιαδήποτε ιδεολογική έκφραση έχει, πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ, η κυβερνώσα παράταξη, έγινε ξαφνικά κόμμα αγγελικό, όμορφα αγγελικά πλασμένο, όσον αφορά το θέμα των προσλήψεων, των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι και με το Α.Σ.Ε.Π. ακόμη έχουμε φθάσει τον πολίτη σε αυτό το σημείο; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι οι προσλήψεις γίνονται με τρόπο αξιοκρατικό; Ποιος πολίτης σήμερα θεωρεί ότι αν δεν έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη" -έτσι το λένε οι νέοι άνθρωποι- ότι αν δεν έχεις "άκρες", δεν πρόκειται να δεις στον ήλιο μοίρα; Ποιος νέος άνθρωπος σήμερα, ποιος μέσος πολίτης και ποια ελληνική οικογένεια πείθεται ότι ξάφνου η κυβερνώσα παράταξη κόπτεται για το πώς με τον πλέον αξιοκρατικό τρόπο θα διασφαλίσει προσλήψεις στο δημόσιο, για να έχει ικανούς και άξιους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι να αντεπεξέρχονται στην απαίτηση αυτή του πολίτη.
Κύριοι της Κυβέρνησης, η απαίτηση του πολίτη είναι μία: Φορολογείται αγρίως ο Έλληνας πολίτης. Έχει κάνει συνέταιρο το κράτος στη φορολογική επιδρομή που γίνεται στην τσέπη του. Επιπλέον, έχει μια Δημόσια Διοίκηση, η οποία είναι αδιαφανής, διεφθαρμένη και δεν προσφέρει τις υπηρεσίες που το Σύνταγμα ορίζει ότι πρέπει να παρέχει στον πολίτη ο οποίος αγρίως φορολογείται και όχι με ευθύνη των δημοσίων υπαλλήλων, και όχι με ευθύνη του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας, αλλά με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του τόπου γι' αυτόν το χρόνο που κυβερνά τον τόπο και μετέρχεται τέτοιου είδους μεθόδους. Ποιος ξεχνά το ρουσφετολογικό τρόπο προσλήψεων που μέχρι πρόσφατα υλοποιούνταν στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Κύριοι της Κυβέρνησης και κύριοι της κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας, εάν δεν ήμασταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης -για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους- και αν δεν μας είχε ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον τρόπο και τον εξορθολογισμό των προσλήψεων στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και αν δεν μας είχε πει "περιορίστε αυτό και εκείνο και το άλλο", θα υπήρχε σήμερα αυτή η πρεμούρα -ας μου επιτραπεί η έκφραση- για την οποία κόπτεται ο κύριος Υπουργός;
Και να πω και κάτι άλλο, κύριε Πρόεδρε. Γιατί τόσο καιρό δεν ήρθε αυτό το νομοσχέδιο και ήρθε τώρα, παραμονές των εκλογών; Γιατί, όπως πολύ σωστά επεσήμανε -και θα συμφωνήσω μαζί του και θα επαυξήσω- ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, εξαιρούνται σημαντικότατες ΔΕΚΟ, παραδείγματος χάρη της κας Παπανδρέου, από το σύστημα προσλήψεων με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ και έχει ως στόχο η Κυβέρνηση τους ΟΤΑ, την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση;
Διότι πολύ ευλόγως διαπιστώνει κανείς ότι και στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές βλέπει η Κυβέρνηση ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας και προσπαθεί να δημιουργήσει προσκόμματα.
?ρα, δεν είναι εξ αγαθής προθέσεως το νομοσχέδιο. Είναι, πρώτον, εκ προθέσεως να λειτουργήσει πλέον η Δημόσια Διοίκηση, η οποία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Χρειάζεται τώρα η Κυβέρνηση, αφού μάζεψε οτιδήποτε μπορούσε να μαζέψει για ρουσφετολογικούς λόγους, και ικανούς υπαλλήλους για να μπορέσει να λειτουργήσει η Δημόσια Διοίκηση.
Και λυπούμαι βαθύτατα να πω ότι προεκλογικά φέρνει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε και στην κατ' άρθρον συζήτηση, έχει ορισμένες διατάξεις οι οποίες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει όμως στον πυρήνα του νομοσχεδίου και το ψήγμα της μη αγαθής προαίρεσης.
Τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: εν αμίλλαις πονηραίς, αθλιότερος ο νικήσας. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα είμαστε όλοι μας εκτεθειμένοι απέναντι στην κοινή γνώμη, η οποία προ πολλού έχει πάψει να εμπιστεύεται τους πολιτικούς και τις πολιτικές. Ο Βουλευτής και ο Υπουργός δεν τυγχάνουν του μεγαλύτερου δυνατού σεβασμού.
Ας είμαστε πιο προσεκτικοί στον τρόπο που λειτουργούμε απέναντι στον πολίτη, για να είμαστε και πιο αξιόπιστοι, αλλά και για να τυγχάνουμε του σεβασμού και της εκτίμησης.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι υπάρχει ένα θέμα κατάφωρης αδικίας, για το οποίο δεν απάντησε ο κύριος Υπουργός. Τι πρόκειται να γίνει με τους επιτυχόντες στο διαγωνισμό του 1998; Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Υπάρχει αδικία! Χρειάζεται στελεχιακό δυναμικό, οφείλουμε να τους αποκαταστήσουμε, αλλά απάντηση θετική δεν πήραμε.
Θέλω επίσης να πω και το εξής: για ποιο λόγο οι προ του 1994 εξαιρούνται των ρυθμίσεων που μας φέρνει ο κύριος Υπουργός σήμερα; Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει τρομοκρατικά, αντιδημοκρατικά και καθεστωτικά να εξακολουθεί το ΠΑΣΟΚ να διαιωνίζει τη λογική του; Διότι έχει ενδυθεί ένδυμα προβάτου, ενώ στην ουσία αλλιώς λειτουργεί, χωρίζοντας και πάλι τους Έλληνες σε "δικούς μας" και σε "άλλους". Εάν αυτό δεν ισχύει, ιδού η Ρόδος, να το αποδείξει ο κύριος Υπουργός αύριο στην κατ' άρθρο συζήτηση και στην όποια κουβέντα κάνουμε στη συνέχεια.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2002
ΘΕΜΑ
Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης:
"Συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές, τροποποίηση και συμπλήρωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα και συναφείς ρυθμίσεις",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ακούγοντας όλους τους προηγούμενους συναδέλφους, και ειδικότερα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνήγαγα το συμπέρασμα, ότι μας είπε περίπου ότι όσον αφορά τουλάχιστον τα θεσμικής τάξεως ζητήματα, όπως είναι η εφαρμογή του κράτους δικαίου, όπως είναι ο σεβασμός στην τήρηση θεσμοθετημένων κανόνων δικαίου, είναι σαν να λέμε περίπου ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Διότι όσον αφορά τις θέσεις τις οποίες εξέφρασε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ότι εμείς που είμαστε ουσιαστικά η νομοθετική εξουσία αυτής της οργανωμένης πολιτείας, του ελληνικού κράτους, ουσιαστικά με τον τρόπο που νομοθετούμε παραβιάζουμε αυτό που ονομάζουμε "κράτους δικαίου", με την έννοια ότι δεν σεβόμαστε τους θεσμούς και τους κανόνες δικαίου και ιδίως το θεμελιώδη Καταστατικό Χάρτη της χώρας που είναι το Σύνταγμα, ο κ. Ακριβάκης μας είπε περίπου ότι αν ένας θεατής μας παρακολουθούσε, θα έλεγε "μα, στη διαδικασία κολλήσατε;"
Αν η διαδικασία είναι η δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί, αν η διαδικασία είναι το Σύνταγμα της χώρας, ο θεμελιώδης Καταστατικός Χάρτης της χώρας, αν ως διαδικασία θεωρείται η τήρηση των κανόνων δικαίου, αν ως διαδικασία θεωρείται ο σεβασμός σ' αυτούς τους κανόνες δικαίου, τότε "ναι" θα συμφωνούσε και ο θεατής και εγώ ευκολότερα με τις απόψεις του Κοινοβουλευτικού σας Εκπροσώπου, κύριοι της Κυβέρνησης.
Όμως, επειδή δεν είναι διαδικασία, αλλά είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Διότι μ' αυτό το σκεπτικό, ο κάθε πολίτης που μας παρακολουθεί, ο οποίος κυκλοφορεί, δρα και λειτουργεί, θα έλεγε ότι διαδικασία είναι παραδείγματος χάρη διαδικαστικής τάξεως ζήτημα η μη εφαρμογή των κανόνων δικαίου, δηλαδή των νόμων, όπως και ο μη σεβασμός στο Σύνταγμα της χώρας, για να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή προς χάρη του μη κωλύματος της διαδικασίας. Εγώ όλα αυτά τα θεωρώ "δήθεν" και προσχήματα.
Κύριε Πρόεδρε, θα σας πω και κάτι άλλο διαφορετικό, το οποίο δεν ακούστηκε στη Βουλή μέχρι σήμερα. Ως νέα γενιά ανθρώπων -δεν λέω ως νέα γενιά πολιτικών- οι οποίοι περιμένουμε από τους ωριμότερους και από τους αρχαιότερους, από τους "εμπειρότερους" στα κοινοβουλευτικά να θεμελιώνουν, να παραδίνουν και να τεκμηριώνουν με τον τρόπο συμπεριφοράς τους, με τη στάση ζωής τους και με το κοινοβουλευτικό τους ήθος αυτό το οποίο εμείς περιμένουμε από εκείνους ως παρακαταθήκη, σας λέω ότι λυπήθηκα και απογοητεύτηκα.
Μάλιστα, θέλω να πω ότι πραγματικά θα ήθελα να είναι παρών και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, γιατί θα ήθελα ως νέος άνθρωπος, αλλά και ως νέα πολιτικός να έχω μία απάντηση, η οποία να αντιστοιχεί και στο επίπεδο της Βουλής, στο γεγονός ότι είμαι αντιπρόσωπος του λαού και σ' αυτά τα οποία δημοσίως εκφέρει.
Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα του ότι πράγματι έχουμε την εισαγωγή στο Γ΄ Θερινό Τμήμα της Βουλής, και όχι στην Ολομέλεια, ενός εκτελεστικού του συντάγματος νόμου, αυτό είναι δεδομένο, είναι παραδεδεγμένο από το Σύνταγμα, είναι θεσμοθετημένο και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.
Από εκεί και πέρα, αν το κυβερνόν κόμμα αρέσκεται, επί είκοσι χρόνια και με διαφορετικές ηγεσίες, να "ψαρεύει" σε θολά νερά, αν αρέσκεται στην αδιαφάνεια, αν αρέσκεται στο γεγονός ότι θέλει να παρουσιάζει τα πράγματα διαφορετικά από ότι είναι στην πραγματικότητα, αν αρέσκεται να παρουσιάζει το "μαύρο" ως "άσπρο", εμείς όμως έχουμε την υποχρέωση εν ονόματι του ελληνικού λαού να αποκαλύψουμε την αλήθεια και να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά τους.
Και θα εξηγήσω αμέσως, κύριε Πρόεδρε, τι εννοώ. Εννοώ ότι όταν έχουμε εκτελεστικό νόμο του Συντάγματος, είμαστε υποχρεωμένοι, είτε υπάρχει κατεπείγον είτε δεν υπάρχει, να σεβαστούμε αυτά που ορίζει το Σύνταγμα της χώρας.
Έρχομαι στο δεύτερο θέμα, στο μείζον ζήτημα, για το οποίο πολλά ακούστηκαν και που έχει να κάνει με το Α.Σ.Ε.Π.. Σημειολογικά πρέπει να σας πω ότι στα όργανα της Βουλής και δη της κυβερνώσας παράταξης προς το παρόν, της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν βλέπω τον κ. Πεπονή. Όπως λέει και ο U. Eco, όταν δεν βλέπεις τον άνθρωπο εκείνο που εξέφρασε αυτό το σύστημα -τουλάχιστον το υιοθέτησε και το εισηγήθηκε, όταν είχε την ευθύνη και ήταν πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης- να κάθεται στα έδρανα της Βουλής, αυτό σημειολογικά αλλά και πολιτικά μαρτυρεί ακριβώς την απαξίωση. Μαρτυρεί την πραγματική νοοτροπία της κυβερνώσας παράταξης και βεβαίως, μαρτυρεί ότι πολύς φαρισαϊσμός και υποκρισία με αφορμή το Α.Σ.Ε.Π. και τους διορισμούς -γιατί περί αυτού πρόκειται- έχει επικαλύψει την πραγματικότητα από την πλευρά της Κυβέρνησης και των Βουλευτών της Πλειοψηφίας. Μετά λύπης μου το λέω.
Θέλω, επίσης, να πω το εξής: Όταν συζητούμε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο έρχεται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, διότι ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε σε μια άλλη φάση του κράτους, σε αυτό που ο Πρόεδρός μας ονομάζει "επανίδρυση του κράτους", το οποίο έχουμε ανάγκη, όταν ανέφερε ότι σε αυτήν τη νέα φάση που διανύει η δημοκρατία μας αλλά και γενικότερα ο γνωστός πολιτισμένος κόσμος, ο ευρωπαϊκός κόσμος, μέλος του οποίου είμαστε χάριν της Νέας Δημοκρατίας και του ιδρυτή της παράταξής μας Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν, λοιπόν, έρχεται σήμερα και μας λέει: "Βεβαίως, συνέβησαν κάποια πράγματα, ατοπήματα, ολισθήματα, mea culpa κ.τ.λ. στο παρελθόν, αλλά σήμερα καλώ εσάς, της Νέας Δημοκρατίας, να υπερψηφίσετε αυτά τα οποία μας έφερε ως πρόταση νόμου σχετικά με το ζήτημα του Α.Σ.Ε.Π. και των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα", εγώ αναρωτιέμαι το εξής: Αν σήμερα ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία -έχουμε εμπειρία από την περίοδο 1990-1993- να μας πουν οι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας πόσοι νόμοι, που ήρθαν από την τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπερψηφίστηκαν από τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ. Αν και δεν ήμουν τότε στη Βουλή εγώ θα σας απαντήσω. Ρώτησα τους παλαιότερους συναδέλφους μου και μου απάντησαν ότι μονάχα ένας νόμος υπερψηφίστηκε και αυτός αναγκαστικά. Αφορούσε στη Συνθήκη του Μάαστριχ. Κατά συνέπεια, τα κροκοδείλια δάκρυα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της κυβερνώσας παράταξης είναι περιττά.
Εγώ, όμως, θέλω να μπω στην ουσία του θέματος. Επειδή είπε ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος ότι ο παρατηρητής, ο μέσος πολίτης που μας παρακολουθεί θα μας πει: "Μα, εδώ πάμε να λύσουμε το πρόβλημα και εσείς εστιάζετε την προσοχή σας και την πολιτική σας άποψη που εκφέρετε δημόσια στα επουσιώδη και όχι στα ουσιώδη;" Θέλω να ρωτήσω και να πάρω απάντηση: Ποιος πολίτης σήμερα, όπου και αν ανήκει, ό,τι και αν ψήφισε, ό,τι και αν πρόκειται να ψηφίσει και οποιαδήποτε ιδεολογική έκφραση έχει, πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ, η κυβερνώσα παράταξη, έγινε ξαφνικά κόμμα αγγελικό, όμορφα αγγελικά πλασμένο, όσον αφορά το θέμα των προσλήψεων, των διορισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι και με το Α.Σ.Ε.Π. ακόμη έχουμε φθάσει τον πολίτη σε αυτό το σημείο; Ποιος πολίτης πιστεύει σήμερα ότι οι προσλήψεις γίνονται με τρόπο αξιοκρατικό; Ποιος πολίτης σήμερα θεωρεί ότι αν δεν έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη" -έτσι το λένε οι νέοι άνθρωποι- ότι αν δεν έχεις "άκρες", δεν πρόκειται να δεις στον ήλιο μοίρα; Ποιος νέος άνθρωπος σήμερα, ποιος μέσος πολίτης και ποια ελληνική οικογένεια πείθεται ότι ξάφνου η κυβερνώσα παράταξη κόπτεται για το πώς με τον πλέον αξιοκρατικό τρόπο θα διασφαλίσει προσλήψεις στο δημόσιο, για να έχει ικανούς και άξιους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι να αντεπεξέρχονται στην απαίτηση αυτή του πολίτη.
Κύριοι της Κυβέρνησης, η απαίτηση του πολίτη είναι μία: Φορολογείται αγρίως ο Έλληνας πολίτης. Έχει κάνει συνέταιρο το κράτος στη φορολογική επιδρομή που γίνεται στην τσέπη του. Επιπλέον, έχει μια Δημόσια Διοίκηση, η οποία είναι αδιαφανής, διεφθαρμένη και δεν προσφέρει τις υπηρεσίες που το Σύνταγμα ορίζει ότι πρέπει να παρέχει στον πολίτη ο οποίος αγρίως φορολογείται και όχι με ευθύνη των δημοσίων υπαλλήλων, και όχι με ευθύνη του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας, αλλά με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του τόπου γι' αυτόν το χρόνο που κυβερνά τον τόπο και μετέρχεται τέτοιου είδους μεθόδους. Ποιος ξεχνά το ρουσφετολογικό τρόπο προσλήψεων που μέχρι πρόσφατα υλοποιούνταν στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Κύριοι της Κυβέρνησης και κύριοι της κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας, εάν δεν ήμασταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης -για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους- και αν δεν μας είχε ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον τρόπο και τον εξορθολογισμό των προσλήψεων στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και αν δεν μας είχε πει "περιορίστε αυτό και εκείνο και το άλλο", θα υπήρχε σήμερα αυτή η πρεμούρα -ας μου επιτραπεί η έκφραση- για την οποία κόπτεται ο κύριος Υπουργός;
Και να πω και κάτι άλλο, κύριε Πρόεδρε. Γιατί τόσο καιρό δεν ήρθε αυτό το νομοσχέδιο και ήρθε τώρα, παραμονές των εκλογών; Γιατί, όπως πολύ σωστά επεσήμανε -και θα συμφωνήσω μαζί του και θα επαυξήσω- ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, εξαιρούνται σημαντικότατες ΔΕΚΟ, παραδείγματος χάρη της κας Παπανδρέου, από το σύστημα προσλήψεων με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ και έχει ως στόχο η Κυβέρνηση τους ΟΤΑ, την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση;
Διότι πολύ ευλόγως διαπιστώνει κανείς ότι και στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές βλέπει η Κυβέρνηση ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας και προσπαθεί να δημιουργήσει προσκόμματα.
?ρα, δεν είναι εξ αγαθής προθέσεως το νομοσχέδιο. Είναι, πρώτον, εκ προθέσεως να λειτουργήσει πλέον η Δημόσια Διοίκηση, η οποία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Χρειάζεται τώρα η Κυβέρνηση, αφού μάζεψε οτιδήποτε μπορούσε να μαζέψει για ρουσφετολογικούς λόγους, και ικανούς υπαλλήλους για να μπορέσει να λειτουργήσει η Δημόσια Διοίκηση.
Και λυπούμαι βαθύτατα να πω ότι προεκλογικά φέρνει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε και στην κατ' άρθρον συζήτηση, έχει ορισμένες διατάξεις οι οποίες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει όμως στον πυρήνα του νομοσχεδίου και το ψήγμα της μη αγαθής προαίρεσης.
Τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: εν αμίλλαις πονηραίς, αθλιότερος ο νικήσας. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα είμαστε όλοι μας εκτεθειμένοι απέναντι στην κοινή γνώμη, η οποία προ πολλού έχει πάψει να εμπιστεύεται τους πολιτικούς και τις πολιτικές. Ο Βουλευτής και ο Υπουργός δεν τυγχάνουν του μεγαλύτερου δυνατού σεβασμού.
Ας είμαστε πιο προσεκτικοί στον τρόπο που λειτουργούμε απέναντι στον πολίτη, για να είμαστε και πιο αξιόπιστοι, αλλά και για να τυγχάνουμε του σεβασμού και της εκτίμησης.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι υπάρχει ένα θέμα κατάφωρης αδικίας, για το οποίο δεν απάντησε ο κύριος Υπουργός. Τι πρόκειται να γίνει με τους επιτυχόντες στο διαγωνισμό του 1998; Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Υπάρχει αδικία! Χρειάζεται στελεχιακό δυναμικό, οφείλουμε να τους αποκαταστήσουμε, αλλά απάντηση θετική δεν πήραμε.
Θέλω επίσης να πω και το εξής: για ποιο λόγο οι προ του 1994 εξαιρούνται των ρυθμίσεων που μας φέρνει ο κύριος Υπουργός σήμερα; Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει τρομοκρατικά, αντιδημοκρατικά και καθεστωτικά να εξακολουθεί το ΠΑΣΟΚ να διαιωνίζει τη λογική του; Διότι έχει ενδυθεί ένδυμα προβάτου, ενώ στην ουσία αλλιώς λειτουργεί, χωρίζοντας και πάλι τους Έλληνες σε "δικούς μας" και σε "άλλους". Εάν αυτό δεν ισχύει, ιδού η Ρόδος, να το αποδείξει ο κύριος Υπουργός αύριο στην κατ' άρθρο συζήτηση και στην όποια κουβέντα κάνουμε στη συνέχεια.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΒ΄ Πέμπτη 13 Ιουνίου 2002 ΘΕΜΑ Γ΄ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων:"Ρύθμιση θεμάτων Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΒ΄
Πέμπτη 13 Ιουνίου 2002
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Γ΄ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Ρύθμιση θεμάτων Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις"
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο συζητείται κάτω από το εξής πολιτικό περιβάλλον: Χάνεται η χρονιά για τους φοιτητές, υπάρχει ταλαιπωρία στην εκπαιδευτική κοινότητα, έλλειψη διαλόγου και στρουθοκαμηλισμός από την πλευρά του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και βεβαίως ταλαιπωρία των φοιτητών και των οικογενειών τους στο έπακρο.
Για μια ακόμη φορά η ανευθυνότητα, η έλλειψη πολιτικής ευθύνης, η έλλειψη συνείδησης και η έλλειψη ατομικής και συλλογικής ευθύνης μας καθιστά, αν θέλετε, ένα κράτος, μια πολιτεία, η οποία φιλοδοξεί πλέον να πρωτοστατήσει στα ρεκόρ Γκίνες της παγκόσμιας κοινότητας σε τέτοιου είδους ζητήματα έλλειψης πολιτικής ευθιξίας. Αυτό λοιπόν είναι το πολιτικό περιβάλλον ή ένα κομμάτι από την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα κάτω από την οποία έρχεται το Υπουργείο να συζητήσει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο τι λέει, κύριε Πρόεδρε και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Ακούστε. Έχει τρία κεφάλαια ουσιαστικά το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Στο πρώτο κεφάλαιο λοιπόν λέει ότι ρυθμίζονται θέματα, τα οποία αφορούν τον ΟΣΚ και βεβαίως εδώ μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι μέσα στη ρύθμιση, πέραν της δημιουργίας της πολυπόθητης ΑΕ, η οποία θα δίνει στην ουσία τη δυνατότητα στο Υπουργείο και στους υμετέρους να λειτουργούν ανελέγκτως, όπως νομίζουν, διαχειριζόμενοι προμήθειες και να λύσουν ένα θέμα, το οποίο όφειλαν να έχουν λύσει εδώ και είκοσι χρόνια, δηλαδή την εξεύρεση χώρων τέτοιων που να επιτρέπουν τη δημιουργία σχολείων και σχολικών αιθουσών, οι οποίες θα επέτρεπαν αυτήν την ώρα στα Ελληνόπουλα και στις ελληνικές οικογένειες να μην έχουν στο 2002, στον 21ο αιώνα διπλοβάρδιες.
Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό είναι "επίτευγμα" της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των πολυπραγνωμόνων Υπουργών, οι οποίοι φέρνουν την μια μεταρρύθμιση πίσω από την άλλη. Η πολυπραγμοσύνη τους δε είναι τέτοια που, εν πάση περιπτώσει, μέσα στο σχέδιο νόμου έχουν χρησιμοποιήσει μια ορολογία η οποία και νομικά αλλά και ουσιαστικά είναι μακριά και έξω από τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Χρησιμοποίησαν για τον ΟΣΚ στο άρθρο 5 παράγραφος α΄ τον όρο "επίταξη", για να εξασφαλιστούν κάποια ακίνητα για την επίτευξη των στόχων που σας ανέφερα.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήξερα ως νομικός αλλά γνωρίζω και ως πολίτης και ως πολιτικός ότι ο όρος "επίταξη" χρησιμοποιείται από τις Ένοπλες Δυνάμεις είτε για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είτε σε περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης, για να μπορέσουμε να λύσουμε κάποια τέτοια ζητήματα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο Υπουργός, το Υπουργείο, η Κυβέρνηση, οι συνεργάτες και οι σύμβουλοι θα φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων ως ότι δήθεν ανακάλυψαν τον τροχό και θα λύσουν το πρόβλημα του πώς ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων θα εξασφαλίσει χώρους για να κτίσει σχολεία μέσω επίταξης, στη δημοκρατία, χωρίς να είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Εκτός και αν είμαστε και δεν το ξέρει ο ελληνικός λαός και δεν το ξέρει η Βουλή των Ελλήνων. Εκτός αν είμαστε και σε κάποια άλλη έκτακτη κατάσταση και κινδυνεύουμε και δεν το γνωρίζουμε, διότι και αυτό μπορεί να συμβαίνει κάποια στιγμή και η Κυβέρνηση να μην έχει πάρει χαμπάρι για το τι συμβαίνει. Ας μου επιτραπεί η λέξη "χαμπάρι". Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο κύριος Υπουργός τι εξυπηρετεί ο όρος "επίταξη", πολύ περισσότερο δε που και νομικά αλλά και ουσιαστικά είναι αντιδεοντολογικός.
Το δεύτερο κεφάλαιο -για να δούμε με τι ασχολούμαστε σήμερα- του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορά λέει θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης. Μόνο θέματα ουσιαστικά της ανωτάτης εκπαίδευσης δεν αφορά, διότι εάν δείτε ποια είναι η φιλοσοφία του Υπουργείου σχετικά με το ποια θεωρεί ότι είναι θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης, θα διαπιστώσετε ότι ρυθμίζει λέει επί μέρους ζητήματα. Προσέξτε, ο τίτλος λέει ότι αφορά θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης και μετά λέει ότι ρυθμίζει επί μέρους ζητήματα τα οποία έχουν προκύψει είτε από ασάφειες είτε από κενά της ισχύουσας νομοθεσίας είτε έχουν ανακύψει από την ίδια την πράξη.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Το τρίτο κεφάλαιο του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορά ουσιαστικά την αύξηση του αριθμού των αντιπρυτάνεων σε πανεπιστήμια που έχουν μεγάλο αριθμό τμημάτων ή που έχουν τρεις ή περισσότερες γεωγραφικές έδρες.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν τα προβλήματα της παιδείας της χώρας μας εάν τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος συνοψίζονται σε αυτά τα τρία κεφάλαια και έχουμε λύσει όλα τα άλλα ζητήματα, τότε είμαστε οι ευτυχέστεροι των θνητών, είμαστε οι ευτυχέστεροι των Ευρωπαίων συμπολιτών μας και είμαστε οι ευτυχέστεροι πράγματι αντιπρόσωποι Κοινοβουλίου χώρας ευρωπαϊκής, διότι έχουμε λύσει τα μείζονα που είναι: η έλλειψη πόρων, η έλλειψη σχολικών αιθουσών, η έλλειψη διαλόγου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας, η ανυπαρξία εκπαιδευτικής πολιτικής, η ταλαιπωρία των εκπαιδευτικών, η παραπαιδεία και η παραοικονομία στο χώρο της παιδείας. Έχουμε, δηλαδή, λύσει τα μείζονα τα οποία αφορούν όλα αυτά τα θέματα της παιδείας και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι αυτά τα τρία κεφάλαια εξυπηρετούν και κλείνουν το μεγάλο θέμα που αφορά την παιδεία και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία είναι αλλεπάλληλη και αλληλοσυγκρουόμενη στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα θέματα που ήρθαν στη Βουλή των Ελλήνων!
Αιδώς Αργείοι! Ως εδώ και μη παρέκει! Και να σας πω και κάτι; Επιτέλους θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην ελληνική κοινωνία, θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη Βουλή των Ελλήνων αντιπροσώπων, των Ελλήνων Βουλευτών, την Εθνική μας Αντιπροσωπεία, διότι τα θέματα αυτά τα οποία θίγετε είναι από αστεία έως πραγματικά γελοία.
Ο Αισχύλος έλεγε, μια και συζητούμε νομοσχέδιο το οποίο αφορά ζητήματα εκπαίδευσης, ότι το μεγαλύτερο δώρο των Θεών προς τους ανθρώπους είναι η ορθή σκέψη. Πού είναι η ορθή σκέψη; Πού είναι η ορθή πολιτική ευθυκρισία; Πού είναι ο εξορθολογισμός των αναγκών που έχει αυτήν την ώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Πού είναι οι φράσεις του πρωθυπουργού και οι εξαγγελίες προεκλογικά ότι η παιδεία αποτελεί την αιχμή του δόρατος; Ποια αιχμή του δόρατος; Εδώ δεν υπάρχει καν ούτε πρόσχημα πλέον ούτε κατ' επίφαση ευπρέπεια πολιτική για να έρχεστε και να φέρνετε τέτοιου είδους νομοσχέδια στη Βουλή των Ελλήνων.
Σήμερα στη Βουλή είχαμε και την παρουσία αναπληρωτών καθηγητών και άλλων ομάδων, οι οποίες έχουν να κάνουν με θέματα που αφορούν την εκπαιδευτική κοινότητα. Θέλω να ρωτήσω το εξής:
Το ΠΑΣΟΚ μετά από είκοσι χρόνια διακυβέρνησης του τόπου αισθάνεται πλέον την ανάγκη, αν θέλει να προσφέρει στον τόπο ουσιαστικές υπηρεσίες, ότι θα πρέπει τους ανθρώπους αυτούς -και αναφέρομαι στους αναπληρωτές καθηγητές- να τους έχει υπό ομηρία και να τους έχει εξαρτημένους σε μία λογική μικροπολιτικής σκοπιμότητας; Θεωρεί ότι προσφέρει καλή υπηρεσία;
Σας έχει καταθέσει η Νέα Δημοκρατία τροπολογία σχετικά με αυτό το ζήτημα. Και πρέπει να σας πω ότι η Νέα Δημοκρατία σταθερά από το 1999 έχει ξαναφέρει προς συζήτηση τη σχετική τροπολογία και σταθερά το ΠΑΣΟΚ την απορρίπτει ακριβώς γιατί θέλει τους αναπληρωτές ομήρους.
Να σας πω και κάτι άλλο; Πολλές κορόνες και πολύ ανεβαίνουν οι τόνοι, όταν βγαίνουν οι Υπουργοί σας ή και ο Πρωθυπουργός στα δημόσια Fora και εξαγγέλλουν πολιτικές προς την ελληνική κοινωνία προς άγραν ψήφων. Πολλές φορές έχει γίνει συζήτηση για το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Και αναρωτιέμαι, τους πολυτέκνους πώς τους έχετε δει; Τι ρύθμιση έχετε μέσα στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου;
Γιατί στη διάταξη του άρθρου 6 παράγραφος 16 δεν βάζετε πολύ απλά τη φράση, που είναι πολύτεκνοι, όπως ακριβώς ορίζει ο ν.1910/44 ως ισχύει σήμερα, για να μην έχουμε πολίτες δύο ταχυτήτων στην προκειμένη περίπτωση, αφού υπάρχει ενδεχόμενο, και το ξέρετε πολύ καλά, μία χήρα εκπαιδευτικός με τρία παιδιά να μη συμπεριλαμβάνεται, έτσι όπως το έχετε διατυπωμένο, στη ρύθμιση αυτή; Όπως επίσης και το στοιχείο, όταν ένα παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του και δεν είναι σπουδαστής ή στρατιώτης, τότε του αφαιρείται αυτό το δικαίωμα. Γιατί δεν βάζετε τη φράση αυτή, ώστε να λύσετε το πρόβλημα, αν πράγματι νοιάζεστε για το δημογραφικό πρόβλημα, αν πράγματι νοιάζεστε για το μέλλον αυτής της κοινωνίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Νοιαζόμαστε.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Στα λόγια, κύριε συνάδελφε! Ένας άκρατος βερμπαλισμός! Λέμε ότι τα λόγια αυτά είναι "έπεα πτερόεντα" και αν ήταν μόνο πτερόεντα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αλλά είναι και καταστροφικά.
Τελειώνοντας θέλω να σας πω το εξής οξύμωρο: Έρχεται η Κυβέρνηση και στη συζήτηση του Συντάγματος, όταν συζητούσαμε για τα ΑΕΙ, και λέει αποκλειστικά ότι εγώ συζητώ μόνο για δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπάρχει δωρεάν δημόσια παιδεία; ?ρα η Κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει. Και έρχεται τώρα εδώ -για να δείτε το οξύμωρο και το γελοίο του πράγματος, έως φαιδρό- και λέει ΔΙΚΑΤΣΑ.
Και αναρωτιέμαι: Έχουμε δημιουργήσει το θεσμό του ΔΙΚΑΤΣΑ, τον οποίον στην ουσία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βάλει στο περιθώριο -και το λέτε εδώ, και ορθώς το λέτε- και ερχόμαστε για να αναγνωρίζουμε την ισοτιμία αμφιβόλου ποιότητας πτυχίων του εξωτερικού και δεν δίνουμε τη δυνατότητα στο χώρο της ελληνικής επικράτειας να δημιουργηθούν νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα οποία θα έχουν τον έλεγχο, την ποιότητα της παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και τα οποία πράγματι θα μπορούμε να πιστοποιήσουμε ως αξιόλογα. Και ερχόμαστε με το ΔΙΚΑΤΣΑ να αξιολογήσουμε πτυχία των χωρών και άλλων αμφίβολης ποιότητας, για να πούμε τι; Ότι δήθεν έχουμε δωρεάν δημόσια παιδεία;
Ξέρετε κάτι, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αυτού του είδους η πολιτική υποκρισία, αυτού του είδους η πολιτική ανευθυνότητα και αυτού του είδους ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός δεν μπορούν να έχουν μέλλον.
Θεωρώ ότι αυτό το νομοσχέδιο σουπιά και όχι σκούπα, διότι επιθυμεί να θολώσει τα νερά, δεν μπορεί να έχει τύχη από τη Νέα Δημοκρατία και γι' αυτό το λόγο το καταψηφίζω.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Πέμπτη 13 Ιουνίου 2002
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Γ΄ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Ρύθμιση θεμάτων Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις"
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο συζητείται κάτω από το εξής πολιτικό περιβάλλον: Χάνεται η χρονιά για τους φοιτητές, υπάρχει ταλαιπωρία στην εκπαιδευτική κοινότητα, έλλειψη διαλόγου και στρουθοκαμηλισμός από την πλευρά του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και βεβαίως ταλαιπωρία των φοιτητών και των οικογενειών τους στο έπακρο.
Για μια ακόμη φορά η ανευθυνότητα, η έλλειψη πολιτικής ευθύνης, η έλλειψη συνείδησης και η έλλειψη ατομικής και συλλογικής ευθύνης μας καθιστά, αν θέλετε, ένα κράτος, μια πολιτεία, η οποία φιλοδοξεί πλέον να πρωτοστατήσει στα ρεκόρ Γκίνες της παγκόσμιας κοινότητας σε τέτοιου είδους ζητήματα έλλειψης πολιτικής ευθιξίας. Αυτό λοιπόν είναι το πολιτικό περιβάλλον ή ένα κομμάτι από την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα κάτω από την οποία έρχεται το Υπουργείο να συζητήσει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο τι λέει, κύριε Πρόεδρε και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Ακούστε. Έχει τρία κεφάλαια ουσιαστικά το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Στο πρώτο κεφάλαιο λοιπόν λέει ότι ρυθμίζονται θέματα, τα οποία αφορούν τον ΟΣΚ και βεβαίως εδώ μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι μέσα στη ρύθμιση, πέραν της δημιουργίας της πολυπόθητης ΑΕ, η οποία θα δίνει στην ουσία τη δυνατότητα στο Υπουργείο και στους υμετέρους να λειτουργούν ανελέγκτως, όπως νομίζουν, διαχειριζόμενοι προμήθειες και να λύσουν ένα θέμα, το οποίο όφειλαν να έχουν λύσει εδώ και είκοσι χρόνια, δηλαδή την εξεύρεση χώρων τέτοιων που να επιτρέπουν τη δημιουργία σχολείων και σχολικών αιθουσών, οι οποίες θα επέτρεπαν αυτήν την ώρα στα Ελληνόπουλα και στις ελληνικές οικογένειες να μην έχουν στο 2002, στον 21ο αιώνα διπλοβάρδιες.
Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό είναι "επίτευγμα" της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των πολυπραγνωμόνων Υπουργών, οι οποίοι φέρνουν την μια μεταρρύθμιση πίσω από την άλλη. Η πολυπραγμοσύνη τους δε είναι τέτοια που, εν πάση περιπτώσει, μέσα στο σχέδιο νόμου έχουν χρησιμοποιήσει μια ορολογία η οποία και νομικά αλλά και ουσιαστικά είναι μακριά και έξω από τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Χρησιμοποίησαν για τον ΟΣΚ στο άρθρο 5 παράγραφος α΄ τον όρο "επίταξη", για να εξασφαλιστούν κάποια ακίνητα για την επίτευξη των στόχων που σας ανέφερα.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήξερα ως νομικός αλλά γνωρίζω και ως πολίτης και ως πολιτικός ότι ο όρος "επίταξη" χρησιμοποιείται από τις Ένοπλες Δυνάμεις είτε για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είτε σε περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης, για να μπορέσουμε να λύσουμε κάποια τέτοια ζητήματα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο Υπουργός, το Υπουργείο, η Κυβέρνηση, οι συνεργάτες και οι σύμβουλοι θα φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων ως ότι δήθεν ανακάλυψαν τον τροχό και θα λύσουν το πρόβλημα του πώς ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων θα εξασφαλίσει χώρους για να κτίσει σχολεία μέσω επίταξης, στη δημοκρατία, χωρίς να είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Εκτός και αν είμαστε και δεν το ξέρει ο ελληνικός λαός και δεν το ξέρει η Βουλή των Ελλήνων. Εκτός αν είμαστε και σε κάποια άλλη έκτακτη κατάσταση και κινδυνεύουμε και δεν το γνωρίζουμε, διότι και αυτό μπορεί να συμβαίνει κάποια στιγμή και η Κυβέρνηση να μην έχει πάρει χαμπάρι για το τι συμβαίνει. Ας μου επιτραπεί η λέξη "χαμπάρι". Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο κύριος Υπουργός τι εξυπηρετεί ο όρος "επίταξη", πολύ περισσότερο δε που και νομικά αλλά και ουσιαστικά είναι αντιδεοντολογικός.
Το δεύτερο κεφάλαιο -για να δούμε με τι ασχολούμαστε σήμερα- του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορά λέει θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης. Μόνο θέματα ουσιαστικά της ανωτάτης εκπαίδευσης δεν αφορά, διότι εάν δείτε ποια είναι η φιλοσοφία του Υπουργείου σχετικά με το ποια θεωρεί ότι είναι θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης, θα διαπιστώσετε ότι ρυθμίζει λέει επί μέρους ζητήματα. Προσέξτε, ο τίτλος λέει ότι αφορά θέματα της ανωτάτης εκπαίδευσης και μετά λέει ότι ρυθμίζει επί μέρους ζητήματα τα οποία έχουν προκύψει είτε από ασάφειες είτε από κενά της ισχύουσας νομοθεσίας είτε έχουν ανακύψει από την ίδια την πράξη.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Το τρίτο κεφάλαιο του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορά ουσιαστικά την αύξηση του αριθμού των αντιπρυτάνεων σε πανεπιστήμια που έχουν μεγάλο αριθμό τμημάτων ή που έχουν τρεις ή περισσότερες γεωγραφικές έδρες.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν τα προβλήματα της παιδείας της χώρας μας εάν τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος συνοψίζονται σε αυτά τα τρία κεφάλαια και έχουμε λύσει όλα τα άλλα ζητήματα, τότε είμαστε οι ευτυχέστεροι των θνητών, είμαστε οι ευτυχέστεροι των Ευρωπαίων συμπολιτών μας και είμαστε οι ευτυχέστεροι πράγματι αντιπρόσωποι Κοινοβουλίου χώρας ευρωπαϊκής, διότι έχουμε λύσει τα μείζονα που είναι: η έλλειψη πόρων, η έλλειψη σχολικών αιθουσών, η έλλειψη διαλόγου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας, η ανυπαρξία εκπαιδευτικής πολιτικής, η ταλαιπωρία των εκπαιδευτικών, η παραπαιδεία και η παραοικονομία στο χώρο της παιδείας. Έχουμε, δηλαδή, λύσει τα μείζονα τα οποία αφορούν όλα αυτά τα θέματα της παιδείας και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι αυτά τα τρία κεφάλαια εξυπηρετούν και κλείνουν το μεγάλο θέμα που αφορά την παιδεία και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία είναι αλλεπάλληλη και αλληλοσυγκρουόμενη στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα θέματα που ήρθαν στη Βουλή των Ελλήνων!
Αιδώς Αργείοι! Ως εδώ και μη παρέκει! Και να σας πω και κάτι; Επιτέλους θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην ελληνική κοινωνία, θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη Βουλή των Ελλήνων αντιπροσώπων, των Ελλήνων Βουλευτών, την Εθνική μας Αντιπροσωπεία, διότι τα θέματα αυτά τα οποία θίγετε είναι από αστεία έως πραγματικά γελοία.
Ο Αισχύλος έλεγε, μια και συζητούμε νομοσχέδιο το οποίο αφορά ζητήματα εκπαίδευσης, ότι το μεγαλύτερο δώρο των Θεών προς τους ανθρώπους είναι η ορθή σκέψη. Πού είναι η ορθή σκέψη; Πού είναι η ορθή πολιτική ευθυκρισία; Πού είναι ο εξορθολογισμός των αναγκών που έχει αυτήν την ώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Πού είναι οι φράσεις του πρωθυπουργού και οι εξαγγελίες προεκλογικά ότι η παιδεία αποτελεί την αιχμή του δόρατος; Ποια αιχμή του δόρατος; Εδώ δεν υπάρχει καν ούτε πρόσχημα πλέον ούτε κατ' επίφαση ευπρέπεια πολιτική για να έρχεστε και να φέρνετε τέτοιου είδους νομοσχέδια στη Βουλή των Ελλήνων.
Σήμερα στη Βουλή είχαμε και την παρουσία αναπληρωτών καθηγητών και άλλων ομάδων, οι οποίες έχουν να κάνουν με θέματα που αφορούν την εκπαιδευτική κοινότητα. Θέλω να ρωτήσω το εξής:
Το ΠΑΣΟΚ μετά από είκοσι χρόνια διακυβέρνησης του τόπου αισθάνεται πλέον την ανάγκη, αν θέλει να προσφέρει στον τόπο ουσιαστικές υπηρεσίες, ότι θα πρέπει τους ανθρώπους αυτούς -και αναφέρομαι στους αναπληρωτές καθηγητές- να τους έχει υπό ομηρία και να τους έχει εξαρτημένους σε μία λογική μικροπολιτικής σκοπιμότητας; Θεωρεί ότι προσφέρει καλή υπηρεσία;
Σας έχει καταθέσει η Νέα Δημοκρατία τροπολογία σχετικά με αυτό το ζήτημα. Και πρέπει να σας πω ότι η Νέα Δημοκρατία σταθερά από το 1999 έχει ξαναφέρει προς συζήτηση τη σχετική τροπολογία και σταθερά το ΠΑΣΟΚ την απορρίπτει ακριβώς γιατί θέλει τους αναπληρωτές ομήρους.
Να σας πω και κάτι άλλο; Πολλές κορόνες και πολύ ανεβαίνουν οι τόνοι, όταν βγαίνουν οι Υπουργοί σας ή και ο Πρωθυπουργός στα δημόσια Fora και εξαγγέλλουν πολιτικές προς την ελληνική κοινωνία προς άγραν ψήφων. Πολλές φορές έχει γίνει συζήτηση για το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Και αναρωτιέμαι, τους πολυτέκνους πώς τους έχετε δει; Τι ρύθμιση έχετε μέσα στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου;
Γιατί στη διάταξη του άρθρου 6 παράγραφος 16 δεν βάζετε πολύ απλά τη φράση, που είναι πολύτεκνοι, όπως ακριβώς ορίζει ο ν.1910/44 ως ισχύει σήμερα, για να μην έχουμε πολίτες δύο ταχυτήτων στην προκειμένη περίπτωση, αφού υπάρχει ενδεχόμενο, και το ξέρετε πολύ καλά, μία χήρα εκπαιδευτικός με τρία παιδιά να μη συμπεριλαμβάνεται, έτσι όπως το έχετε διατυπωμένο, στη ρύθμιση αυτή; Όπως επίσης και το στοιχείο, όταν ένα παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του και δεν είναι σπουδαστής ή στρατιώτης, τότε του αφαιρείται αυτό το δικαίωμα. Γιατί δεν βάζετε τη φράση αυτή, ώστε να λύσετε το πρόβλημα, αν πράγματι νοιάζεστε για το δημογραφικό πρόβλημα, αν πράγματι νοιάζεστε για το μέλλον αυτής της κοινωνίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Νοιαζόμαστε.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Στα λόγια, κύριε συνάδελφε! Ένας άκρατος βερμπαλισμός! Λέμε ότι τα λόγια αυτά είναι "έπεα πτερόεντα" και αν ήταν μόνο πτερόεντα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αλλά είναι και καταστροφικά.
Τελειώνοντας θέλω να σας πω το εξής οξύμωρο: Έρχεται η Κυβέρνηση και στη συζήτηση του Συντάγματος, όταν συζητούσαμε για τα ΑΕΙ, και λέει αποκλειστικά ότι εγώ συζητώ μόνο για δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπάρχει δωρεάν δημόσια παιδεία; ?ρα η Κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει. Και έρχεται τώρα εδώ -για να δείτε το οξύμωρο και το γελοίο του πράγματος, έως φαιδρό- και λέει ΔΙΚΑΤΣΑ.
Και αναρωτιέμαι: Έχουμε δημιουργήσει το θεσμό του ΔΙΚΑΤΣΑ, τον οποίον στην ουσία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βάλει στο περιθώριο -και το λέτε εδώ, και ορθώς το λέτε- και ερχόμαστε για να αναγνωρίζουμε την ισοτιμία αμφιβόλου ποιότητας πτυχίων του εξωτερικού και δεν δίνουμε τη δυνατότητα στο χώρο της ελληνικής επικράτειας να δημιουργηθούν νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα οποία θα έχουν τον έλεγχο, την ποιότητα της παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και τα οποία πράγματι θα μπορούμε να πιστοποιήσουμε ως αξιόλογα. Και ερχόμαστε με το ΔΙΚΑΤΣΑ να αξιολογήσουμε πτυχία των χωρών και άλλων αμφίβολης ποιότητας, για να πούμε τι; Ότι δήθεν έχουμε δωρεάν δημόσια παιδεία;
Ξέρετε κάτι, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αυτού του είδους η πολιτική υποκρισία, αυτού του είδους η πολιτική ανευθυνότητα και αυτού του είδους ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός δεν μπορούν να έχουν μέλλον.
Θεωρώ ότι αυτό το νομοσχέδιο σουπιά και όχι σκούπα, διότι επιθυμεί να θολώσει τα νερά, δεν μπορεί να έχει τύχη από τη Νέα Δημοκρατία και γι' αυτό το λόγο το καταψηφίζω.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΣΤ΄ Τετάρτη, 5 Ιουνίου 2002 Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος. ΄Εσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχο
Τετάρτη, 5 Ιουνίου 2002
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΣΤ΄
Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος. ΄Εσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων Βουλευτών",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ πως το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου το οποίο συζητούμε στην κατ΄ άρθρον συζήτηση έρχεται, αφού κατά περιπτωσιολογία πια αναγκαζόμαστε να νομοθετήσουμε, να δείξει ακριβώς και το μέγεθος του προβλήματος το οποίο έχει υπάρξει και το οποίο και σήμερα βρισκόμαστε να αντιμετωπίζουμε.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, στα άρθρα τα οποία κουβεντιάζουμε οφείλουμε να κάνουμε παρατηρήσεις οι οποίες αφ' ενός μεν, όπως υποστηρίζουμε όλοι μας να προστατεύουν το κύρος του πολιτικού κόσμου και της πολιτικής, αφ' ετέρου δε να προσπαθούν να συνάδουν οι ρυθμίσεις αυτές, ο βίος μας και η πολιτεία μας κατά τη διάρκεια και της προεκλογικής περιόδου, -χρησιμοποιώ το συμπλεκτικό "και"- όχι μόνον τώρα δηλ. κατά τη διάρκεια της βουλευτικής μας θητείας -που έτσι θα πρέπει να γίνεται- αλλά και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με το περιβάλλον το κοινωνικό και το οικονομικό, στο οποίο συναλλάσσεται καθημερινά, διαβιώνει κι επιβιώνει ο μέσος πολίτης.
Θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα προκλητικό -εξόχως προκλητικό- κύριε Υπουργέ, το γεγονός ότι εμείς, οι αντιπρόσωποι του λαού, εμφανιζόμαστε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου -και αυτήν την έννοια έχει το σχέδιο νόμου το οποίο συζητούμε- να πραγματοποιούμε πάρα πολλοί εξ ημών, όχι όλοι, δαπάνες τέτοιες που είναι προκλητικότατες για το κοινό αίσθημα και για τη λιτότητα η οποία επικρατεί στη μέση ελληνική οικογένεια σήμερα και στο μέσο όρο των πολιτών αυτής της χώρας.
Και εξηγούμαι τι εννοώ. Θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ στο άρθρο 5 την παράγραφο 4, όπου υπάρχει μια διατύπωση η οποία, κατά την άποψή μου, -την ανέφερα και χθες κατ΄ ιδίαν στον κύριο Υπουργό- αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών και αυθαιρεσίας με τις εξής λέξεις. Λέει η παράγραφος 4 του άρθρου 5: "Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.......καθορίζονται οι κατηγορίες των παροχών και διευκολύνσεων..." -αυτές είναι οι δύο λέξεις, "παροχές" και "διευκολύνσεις"- "...οι οποίες συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες". Συνοδεύονται οι λέξεις "παροχές" και "διευκολύνσεις" με τη λέξη "συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες". Από την μία πλευρά, παρακάτω στα άρθρα που συζητούμε υποτίθεται -και το υπογραμμίζω το "υποτίθεται"- ότι περιοριστικά εμείς νομοθετούμε για το ποιες είναι οι εκλογικές δαπάνες. Με την λέξη όμως του νομοσχεδίου "συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες" καθώς επίσης και τους όρους "παροχές" και "διευκολύνσεις" αίρουμε αυτομάτως τον περιορισμό -εξ αντιδιαστολής συνάγεται αυτό, όπως είναι διατυπωμένο- και στις εκλογικές δαπάνες τις οποίες με σαφήνεια επιχειρούμε να προσδιορίσουμε στα άρθρα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου προσθέτουμε, συνυπολογίζουμε και κάποιες άλλες παροχές και διευκολύνσεις, οι οποίες θα καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας. Σωστή είναι η κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, όμως, αν θέλουμε να είμαστε διαφανείς, ξεκάθαροι, και να υπηρετήσουμε το στόχο τον οποίο όλοι εδώ φαντάζομαι ότι θέλουμε να υπερασπιστούμε, δηλαδή την καλή εικόνα της πολιτικής και των πολιτικών, των πολιτικών κομμάτων και των Βουλευτών, θα πρέπει τέτοιου είδους διατυπώσεις να αρθούν, να αμβλυνθούν, να εξομαλυνθούν. Διότι οι μεν "παροχές και διευκολύνσεις" με την έννοια "εκλογικές δαπάνες" από την άλλη περιοριστικά και ο όρος "συνυπολογίζονται" παραπέμπουν αλλού, κύριε Υπουργέ.
Θα ήθελα, λοιπόν, για να γίνω πιο σαφής, να κάνω μια δεύτερη παρατήρηση στο άρθρο 6. Ο οιοσδήποτε μπορεί να έλθει παραμονές εκλογών και βαφτίζοντας ως παροχή ή διευκόλυνση την οποιαδήποτε παροχή, να τη συνυπολογίσει στις εκλογικές του δαπάνες. Κατ' αυτήν την έννοια αντιλαμβάνεστε πού θα οδηγηθούμε.
Στο άρθρο 6, παράγραφος 2, αναφέρεται για τους υποψηφίους Βουλευτές: "Δαπάνες των Βουλευτών. Περιλαμβάνεται ιδίως κάθε ποσό που καταβάλλεται για τη μίσθωση αιθουσών και πολιτικών γραφείων". Προσέξτε, κύριοι συνάδελφοι. Έχουμε προσδιορίσει πόσα πολιτικά γραφεία θέλουμε να έχουμε. Είπαμε τα πολιτικά γραφεία να είναι μέχρι και τρία, όπου κι αν αυτά είναι εγκατεστημένα.
Όπως είπαμε έχουμε μπει στη διαδικασία της περιπτωσιολογίας. Ο κ. Ανδρεουλάκος είπε προηγουμένως -και συμφωνώ απολύτως- για αίθουσες που θα προορίζονται για πολιτικές ομιλίες. Κάποιος στη Β΄ Αθήνας, όπου πολιτεύομαι κι εγώ ή σε κάποια άλλη περιφέρεια αξιοποιώντας το γεγονός της ύπαρξης του όρου "για τη μίσθωση αιθουσών" μπορεί κάθε μέρα, εφόσον έχει την οικονομική δυνατότητα ή θέλει να την αξιοποιήσει από άλλες πηγές, να υποκαθιστά την ανυπαρξία άλλων πολιτικών γραφείων πέραν των τριών και σε καθημερινή βάση να έχουμε μια μίσθωση αίθουσας που θα συνοδεύεται από κέτερινγκ και άλλες παροχές, τα γνωστά δηλαδή που συμβαίνουν.
Δεν μπορούμε, κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, να βαδίζουμε στο 2002 με το αλισβερίσι, με το φακελάκι στην πολιτική ζωή του τόπου, με τις πονηριές και με τέτοιους όρους, που δεν συνάδουν σε καθαρό πολιτικό παιχνίδι. Θεωρώ ότι θα πρέπει να προσδιοριστεί ο αριθμός των αιθουσών. Θα είναι πέντε, δέκα αυτές οι αίθουσες, που θα μπορούμε να μισθώσουμε; Για πόσες ομιλίες θα μπορεί να γίνει αυτό; Για απεριόριστο αριθμό πολιτικών ομιλιών;
Εάν, λοιπόν, είναι έτσι, σας ενημερώνω ότι αυτήν τη στιγμή η Β' Αθήνας έχει πενήντα δήμους στην επιχειρησιακή της δραστηριότητα. Εάν μισθώσουμε αυτές τις αίθουσες, φαντάζεστε ότι μπορούμε να είμαστε εναρμονισμένοι με το όριο που μας βάζετε για τις εκλογικές δαπάνες στα παρακάτω άρθρα;
Θέλω να σας πω και κάτι ακόμα που αντικρούει στο άρθρο 12, που θα συζητήσουμε αύριο. Λέτε ότι σ' αυτές τις δαπάνες περιλαμβάνονται επίσης και η κυκλοφορία και η διακίνηση εντύπων. Όμως στο άρθρο 12 η διακίνηση κάθε μορφής φυλλαδίων μέσω του Τύπου απαγορεύεται. Επομένως, αυτό θα πρέπει κάπως να αποσαφηνιστεί.
Επίσης, λίγο πιο κάτω λέτε "Καταχώρηση και προβολή μηνυμάτων από τον Τύπο". Εγώ είμαι αντίθετη -και δεν ξέρω εάν οι συνάδελφοι συμφωνούν ή διαφωνούν μ' αυτό- κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, την ώρα που έχουμε το χρόνο κατά τη διάρκεια της βουλευτικής μας θητείας, να απευθυνόμαστε στον Τύπο. Δεν συμφωνώ να περνούμε τα πολιτικά μας μηνύματα, τις πολιτικές μας θέσεις και την κοινοβουλευτική μας δραστηριότητα με αυτόν τον τρόπο.
Είμαι αντίθετη κατά την προεκλογική περίοδο να μπαίνουμε στη διαδικασία, όπου -σας βεβαιώ και το γνωρίζουμε όλοι- τεράστια οικονομικά ποσά θα δαπανηθούν, κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, μέσα απ' αυτήν την ιστορία της καταχώρησής του who is who, με το βιογραφικό μας σημείωμα κλπ, είτε είναι στον τοπικό είτε στον ημερήσιο Τύπο.
Θεωρώ ότι αυτό πρέπει να φύγει εντελώς. Δεν έχουμε χρεία καταχώρησής του ποιοι είμαστε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Διότι εάν κάποιος -και ας μου επιτραπεί η έκφραση- είναι ωσεί παρών ή ανύπαρκτος κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας, δεν νομίζω ότι επ' αμοιβή μπορεί να παρουσιάζεται, επειδή έχει αυτήν τη δυνατότητα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Λέει για τους άλλους υποψήφιους.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ - ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Θέλω να πω ότι για τους νέους Βουλευτές το νομοσχέδιο είναι απαγορευτικό. Θα πρέπει να υπάρξει ρύθμιση όσον αφορά αυτό το θέμα, διότι το βίωσα και με τον προηγούμενο -σχετικά με αυτά τα ζητήματα- ισχύοντα εκλογικό νόμο στις εκλογές του 2000.
Όμως, θα ήθελα να προσθέσω ότι εδώ θα πρέπει να υπάρξει κάποιος περιορισμός, εάν θέλουμε πράγματι να διασφαλίσουμε αυτά, για τα οποία κουβεντιάζουμε.
Αυτά είχα να πω προς το παρόν. Βεβαίως επιφυλάσσομαι για την αυριανή συζήτηση των επομένων άρθρων.
Ευχαριστώ.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΣΤ΄
Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος. ΄Εσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων Βουλευτών",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ πως το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου το οποίο συζητούμε στην κατ΄ άρθρον συζήτηση έρχεται, αφού κατά περιπτωσιολογία πια αναγκαζόμαστε να νομοθετήσουμε, να δείξει ακριβώς και το μέγεθος του προβλήματος το οποίο έχει υπάρξει και το οποίο και σήμερα βρισκόμαστε να αντιμετωπίζουμε.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, στα άρθρα τα οποία κουβεντιάζουμε οφείλουμε να κάνουμε παρατηρήσεις οι οποίες αφ' ενός μεν, όπως υποστηρίζουμε όλοι μας να προστατεύουν το κύρος του πολιτικού κόσμου και της πολιτικής, αφ' ετέρου δε να προσπαθούν να συνάδουν οι ρυθμίσεις αυτές, ο βίος μας και η πολιτεία μας κατά τη διάρκεια και της προεκλογικής περιόδου, -χρησιμοποιώ το συμπλεκτικό "και"- όχι μόνον τώρα δηλ. κατά τη διάρκεια της βουλευτικής μας θητείας -που έτσι θα πρέπει να γίνεται- αλλά και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με το περιβάλλον το κοινωνικό και το οικονομικό, στο οποίο συναλλάσσεται καθημερινά, διαβιώνει κι επιβιώνει ο μέσος πολίτης.
Θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα προκλητικό -εξόχως προκλητικό- κύριε Υπουργέ, το γεγονός ότι εμείς, οι αντιπρόσωποι του λαού, εμφανιζόμαστε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου -και αυτήν την έννοια έχει το σχέδιο νόμου το οποίο συζητούμε- να πραγματοποιούμε πάρα πολλοί εξ ημών, όχι όλοι, δαπάνες τέτοιες που είναι προκλητικότατες για το κοινό αίσθημα και για τη λιτότητα η οποία επικρατεί στη μέση ελληνική οικογένεια σήμερα και στο μέσο όρο των πολιτών αυτής της χώρας.
Και εξηγούμαι τι εννοώ. Θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ στο άρθρο 5 την παράγραφο 4, όπου υπάρχει μια διατύπωση η οποία, κατά την άποψή μου, -την ανέφερα και χθες κατ΄ ιδίαν στον κύριο Υπουργό- αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών και αυθαιρεσίας με τις εξής λέξεις. Λέει η παράγραφος 4 του άρθρου 5: "Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.......καθορίζονται οι κατηγορίες των παροχών και διευκολύνσεων..." -αυτές είναι οι δύο λέξεις, "παροχές" και "διευκολύνσεις"- "...οι οποίες συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες". Συνοδεύονται οι λέξεις "παροχές" και "διευκολύνσεις" με τη λέξη "συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες". Από την μία πλευρά, παρακάτω στα άρθρα που συζητούμε υποτίθεται -και το υπογραμμίζω το "υποτίθεται"- ότι περιοριστικά εμείς νομοθετούμε για το ποιες είναι οι εκλογικές δαπάνες. Με την λέξη όμως του νομοσχεδίου "συνυπολογίζονται στις εκλογικές δαπάνες" καθώς επίσης και τους όρους "παροχές" και "διευκολύνσεις" αίρουμε αυτομάτως τον περιορισμό -εξ αντιδιαστολής συνάγεται αυτό, όπως είναι διατυπωμένο- και στις εκλογικές δαπάνες τις οποίες με σαφήνεια επιχειρούμε να προσδιορίσουμε στα άρθρα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου προσθέτουμε, συνυπολογίζουμε και κάποιες άλλες παροχές και διευκολύνσεις, οι οποίες θα καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας. Σωστή είναι η κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, όμως, αν θέλουμε να είμαστε διαφανείς, ξεκάθαροι, και να υπηρετήσουμε το στόχο τον οποίο όλοι εδώ φαντάζομαι ότι θέλουμε να υπερασπιστούμε, δηλαδή την καλή εικόνα της πολιτικής και των πολιτικών, των πολιτικών κομμάτων και των Βουλευτών, θα πρέπει τέτοιου είδους διατυπώσεις να αρθούν, να αμβλυνθούν, να εξομαλυνθούν. Διότι οι μεν "παροχές και διευκολύνσεις" με την έννοια "εκλογικές δαπάνες" από την άλλη περιοριστικά και ο όρος "συνυπολογίζονται" παραπέμπουν αλλού, κύριε Υπουργέ.
Θα ήθελα, λοιπόν, για να γίνω πιο σαφής, να κάνω μια δεύτερη παρατήρηση στο άρθρο 6. Ο οιοσδήποτε μπορεί να έλθει παραμονές εκλογών και βαφτίζοντας ως παροχή ή διευκόλυνση την οποιαδήποτε παροχή, να τη συνυπολογίσει στις εκλογικές του δαπάνες. Κατ' αυτήν την έννοια αντιλαμβάνεστε πού θα οδηγηθούμε.
Στο άρθρο 6, παράγραφος 2, αναφέρεται για τους υποψηφίους Βουλευτές: "Δαπάνες των Βουλευτών. Περιλαμβάνεται ιδίως κάθε ποσό που καταβάλλεται για τη μίσθωση αιθουσών και πολιτικών γραφείων". Προσέξτε, κύριοι συνάδελφοι. Έχουμε προσδιορίσει πόσα πολιτικά γραφεία θέλουμε να έχουμε. Είπαμε τα πολιτικά γραφεία να είναι μέχρι και τρία, όπου κι αν αυτά είναι εγκατεστημένα.
Όπως είπαμε έχουμε μπει στη διαδικασία της περιπτωσιολογίας. Ο κ. Ανδρεουλάκος είπε προηγουμένως -και συμφωνώ απολύτως- για αίθουσες που θα προορίζονται για πολιτικές ομιλίες. Κάποιος στη Β΄ Αθήνας, όπου πολιτεύομαι κι εγώ ή σε κάποια άλλη περιφέρεια αξιοποιώντας το γεγονός της ύπαρξης του όρου "για τη μίσθωση αιθουσών" μπορεί κάθε μέρα, εφόσον έχει την οικονομική δυνατότητα ή θέλει να την αξιοποιήσει από άλλες πηγές, να υποκαθιστά την ανυπαρξία άλλων πολιτικών γραφείων πέραν των τριών και σε καθημερινή βάση να έχουμε μια μίσθωση αίθουσας που θα συνοδεύεται από κέτερινγκ και άλλες παροχές, τα γνωστά δηλαδή που συμβαίνουν.
Δεν μπορούμε, κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, να βαδίζουμε στο 2002 με το αλισβερίσι, με το φακελάκι στην πολιτική ζωή του τόπου, με τις πονηριές και με τέτοιους όρους, που δεν συνάδουν σε καθαρό πολιτικό παιχνίδι. Θεωρώ ότι θα πρέπει να προσδιοριστεί ο αριθμός των αιθουσών. Θα είναι πέντε, δέκα αυτές οι αίθουσες, που θα μπορούμε να μισθώσουμε; Για πόσες ομιλίες θα μπορεί να γίνει αυτό; Για απεριόριστο αριθμό πολιτικών ομιλιών;
Εάν, λοιπόν, είναι έτσι, σας ενημερώνω ότι αυτήν τη στιγμή η Β' Αθήνας έχει πενήντα δήμους στην επιχειρησιακή της δραστηριότητα. Εάν μισθώσουμε αυτές τις αίθουσες, φαντάζεστε ότι μπορούμε να είμαστε εναρμονισμένοι με το όριο που μας βάζετε για τις εκλογικές δαπάνες στα παρακάτω άρθρα;
Θέλω να σας πω και κάτι ακόμα που αντικρούει στο άρθρο 12, που θα συζητήσουμε αύριο. Λέτε ότι σ' αυτές τις δαπάνες περιλαμβάνονται επίσης και η κυκλοφορία και η διακίνηση εντύπων. Όμως στο άρθρο 12 η διακίνηση κάθε μορφής φυλλαδίων μέσω του Τύπου απαγορεύεται. Επομένως, αυτό θα πρέπει κάπως να αποσαφηνιστεί.
Επίσης, λίγο πιο κάτω λέτε "Καταχώρηση και προβολή μηνυμάτων από τον Τύπο". Εγώ είμαι αντίθετη -και δεν ξέρω εάν οι συνάδελφοι συμφωνούν ή διαφωνούν μ' αυτό- κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, την ώρα που έχουμε το χρόνο κατά τη διάρκεια της βουλευτικής μας θητείας, να απευθυνόμαστε στον Τύπο. Δεν συμφωνώ να περνούμε τα πολιτικά μας μηνύματα, τις πολιτικές μας θέσεις και την κοινοβουλευτική μας δραστηριότητα με αυτόν τον τρόπο.
Είμαι αντίθετη κατά την προεκλογική περίοδο να μπαίνουμε στη διαδικασία, όπου -σας βεβαιώ και το γνωρίζουμε όλοι- τεράστια οικονομικά ποσά θα δαπανηθούν, κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, μέσα απ' αυτήν την ιστορία της καταχώρησής του who is who, με το βιογραφικό μας σημείωμα κλπ, είτε είναι στον τοπικό είτε στον ημερήσιο Τύπο.
Θεωρώ ότι αυτό πρέπει να φύγει εντελώς. Δεν έχουμε χρεία καταχώρησής του ποιοι είμαστε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Διότι εάν κάποιος -και ας μου επιτραπεί η έκφραση- είναι ωσεί παρών ή ανύπαρκτος κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας, δεν νομίζω ότι επ' αμοιβή μπορεί να παρουσιάζεται, επειδή έχει αυτήν τη δυνατότητα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Λέει για τους άλλους υποψήφιους.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ - ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Θέλω να πω ότι για τους νέους Βουλευτές το νομοσχέδιο είναι απαγορευτικό. Θα πρέπει να υπάρξει ρύθμιση όσον αφορά αυτό το θέμα, διότι το βίωσα και με τον προηγούμενο -σχετικά με αυτά τα ζητήματα- ισχύοντα εκλογικό νόμο στις εκλογές του 2000.
Όμως, θα ήθελα να προσθέσω ότι εδώ θα πρέπει να υπάρξει κάποιος περιορισμός, εάν θέλουμε πράγματι να διασφαλίσουμε αυτά, για τα οποία κουβεντιάζουμε.
Αυτά είχα να πω προς το παρόν. Βεβαίως επιφυλάσσομαι για την αυριανή συζήτηση των επομένων άρθρων.
Ευχαριστώ.
Πέμπτη, 6 Ιουνίου 2002. Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος, έσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των
Πέμπτη, 6 Ιουνίου 2002
Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος, έσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και υποψηφίων Βουλευτών",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, στη δεύτερη μέρα της συζήτησης κατ' άρθρον, θέλω να πω, σε συνέχεια της χθεσινής μου τοποθέτησης, τις απόψεις μου, ιδιαίτερα για το άρθρο 12 που και εγώ θεωρώ, όπως φαντάζομαι και όλοι οι συνάδελφοι που μίλησαν, αλλά και όλοι εκείνοι που δεν είχαν αυτήν την ευκαιρία, ότι είναι η ουσία, ο πυρήνας και η καρδιά του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.
Και εξηγούμαι: Εάν τυχόν προχωρήσουμε, μετά από τόσες συνεννοήσεις και συζητήσεις τόσο στη Διακομματική Επιτροπή όσο και στην Ολομέλεια της Βουλής, στις επί μέρους περιπτωσιολογικές ρυθμίσεις και εξαιρέσεις σ' αυτά που προβλέπει το άρθρο 12 και ακυρώσουμε στην ουσία τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου άρθρου, έχω την αίσθηση ότι όλα τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα, είναι ένα γράμμα κενό περιεχομένου και ασφαλώς σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετούν το ζητούμενο.
Θέλω να πω ότι κατά την άποψη μου και φαντάζομαι και κατά τη φιλοσοφία και το σκεπτικό του νομοθέτη, το ζητούμενο είναι το εξής:
Ο πρώτος στόχος είναι ασφαλώς η πολιτική, αλλά και η πολιτική μας στάση και η πολιτική μας πρακτική να συνάδει προς το κοινό αίσθημα.
Ο δεύτερος στόχος, εξόχως σημαντικός επίσης, είναι να αισθάνεται ο μέσος πολίτης ο οποίος βαρύτατα φορολογείται, ο οποίος είναι άνεργος, ο οποίος είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας ότι έχει πολιτικούς ταγούς, πολιτικούς που τον αντιπροσωπεύουν στην Εθνική Αντιπροσωπεία με τη δική του βούληση με τέτοιον τρόπο λειτουργούντες και διαβιούντες και κατά την προεκλογική περίοδο που να ταιριάζουν με το αίσθημα δικαίου με το οποίο αισθάνεται ο μέσος πολίτης ότι πρέπει και ο Βουλευτής του να τον αντιπροσωπεύει.
Δεν είναι δυνατόν η χλιδή που διαπιστώσαμε στις τελευταίες εκλογές, δεν είναι δυνατόν τα πολυτελέστατα, πάμπολλα εκλογικά κέντρα, δεν είναι δυνατόν οι τεράστιες γιγαντοαφίσες, δεν είναι δυνατόν οι πανάκριβα πληρωμένες καταχωρίσεις, δεν είναι δυνατόν όλη αυτή η προεκλογική εκστρατεία στην υπηρεσία του εκάστοτε ατόμου να μην προκαλεί το δημόσιο αίσθημα και στη συνέχεια να ερχόμαστε εμείς ως τιμητές, τη Δευτέρα μετά τις εκλογές να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε την τιμή του πολιτικού κόσμου, των πολιτικών και της πολιτικής.
Με ποια μαρτυρία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και με ποια αξιοπιστία θα τον υπερασπιστούμε, όταν εμείς καταστρατηγούμε αυτά τα οποία λέμε στους πολίτες και προεκλογικά και μετεκλογικά; Κατά συνέπεια συμφωνώ απολύτως με τις ρυθμίσεις του άρθρου 12.
?κουσα προηγουμένως συναδέλφους, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη -αυτό άλλωστε είναι η δημοκρατία- και θέλω να τονίσω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι σέβομαι τη διαφωνία τους και υπερασπίζομαι το δικαίωμα τους να διαφωνούν.
Θέλω, όμως, καταθέτοντας τη δική μου άποψη, να απαντήσω ως προς το εξής: Ελέχθη ότι είναι άνισο να απαγορεύεται η καταχώριση ή προβολή μηνυμάτων ή διαφημιστικών ή οποιασδήποτε άλλης μορφής προεκλογικού υλικού που προωθεί το Βουλευτή στον ηλεκτρονικό Τύπο και αυτό να μην ισχύει για τον έντυπο Τύπο.
Χθες -το γνωρίζετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, και κύριοι συνάδελφοι- πρότεινα να απαγορευτεί η καταχώριση και στον έντυπο Τύπο, διότι κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων της προεκλογικής περιόδου -αυτή είναι η επίσημη διάρκεία της- επ' αμοιβή -το εννοώ- δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε ότι προβάλλουμε πολιτική θέση ή πολιτικό μήνυμα, το οποίο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας μας, είτε βουλευτικής, είτε μη, δεν το προβάλαμε ή δεν θελήσαμε να το προβάλουμε ή δεν είχαμε τη δυνατότητα ή δεν υπήρχαμε για να το προβάλουμε.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι ο Βουλευτής -θα αναφερθώ και στους νέους υποψηφίους- πρέπει να είναι παρών και όχι παρών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του οφείλει να εργάζεται και να επικοινωνεί με τους πολίτες και αυτό πρέπει να το προβάλλει καθ' όλη τη διάρκεια. Δεν νομίζω ότι περιμένει κανείς από εμάς στις τρεις εβδομάδες με τις καταχωρίσεις επί καταχωρίσεων τις οποίες θα έχουμε -βεβαίως μόνο πολιτικά μηνύματα δεν θα περνούμε, αλλά προσωπικά, για την προσωπική μας αυτοπροβολή- να έχει την απαίτηση να πειστεί κάποιος πολίτης ότι τα εκατομμύρια τα οποία θα ξοδευτούν υπηρετούν τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, υπηρετούν τη λειτουργία της μη λογοκρισίας, δηλαδή την ελευθερία της διάδοσης των σκέψεων και των ιδεών και την έξωθεν καλή μας μαρτυρία.
Να προστεθεί, λοιπόν, ότι απαγορεύεται η καταχώριση και προβολή μηνυμάτων από τον Τύπο.
Θέλω να πω το εξής, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν άκουσα από την πλευρά του Υπουργού ένα μείζον ζήτημα, το οποίο έθεσα και εγώ και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, για τις παροχές και τις διευκολύνσεις.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Θα απαντήσω.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ωραία, δεσμεύεστε επομένως να απαντήσετε σε αυτό.
Τελειώνοντας λοιπόν θέλω να πω το εξής. Εν κατακλείδι: εγώ θεωρώ τον εαυτό μου από τους προνομιούχους όσον αφορά τουλάχιστον την προβολή στα ΜΜΕ. Κατά συνέπεια λοιπόν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία ο λόγος ανθρώπων, οι οποίοι εξυπηρετούνται, αν θέλετε, από την προβολή τους μέσα από αυτά τα μέσα. Οφείλουμε όμως, ακόμα και όταν θιγόμεθα προσωπικά -και εκεί είναι η αξία του καθενός και της καθεμιάς που αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία- να αποδείξουμε πως και όταν θίγεται το προσωπικό μας συμφέρον, θεωρούμε ύψιστο το συλλογικό, θεωρούμε ύψιστη την καλή εικόνα της πολιτικής και των πολιτικών, θεωρούμε ύψιστη υποχρέωση να είμαστε συνεπείς προς τους ψηφοφόρους.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω ότι στόχος δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση μεταξύ συναδέλφων. Στόχος είναι η διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς προεκλογικής περιόδου με δαπάνες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του μέσου πολίτη και με όρους, οι οποίοι ανεβάζουν τον πήχη στην πολιτική μας αξιοπρέπεια και στο κύρος μας.
Σας ευχαριστώ.
Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης "Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το κράτος, έσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και υποψηφίων Βουλευτών",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, στη δεύτερη μέρα της συζήτησης κατ' άρθρον, θέλω να πω, σε συνέχεια της χθεσινής μου τοποθέτησης, τις απόψεις μου, ιδιαίτερα για το άρθρο 12 που και εγώ θεωρώ, όπως φαντάζομαι και όλοι οι συνάδελφοι που μίλησαν, αλλά και όλοι εκείνοι που δεν είχαν αυτήν την ευκαιρία, ότι είναι η ουσία, ο πυρήνας και η καρδιά του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.
Και εξηγούμαι: Εάν τυχόν προχωρήσουμε, μετά από τόσες συνεννοήσεις και συζητήσεις τόσο στη Διακομματική Επιτροπή όσο και στην Ολομέλεια της Βουλής, στις επί μέρους περιπτωσιολογικές ρυθμίσεις και εξαιρέσεις σ' αυτά που προβλέπει το άρθρο 12 και ακυρώσουμε στην ουσία τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου άρθρου, έχω την αίσθηση ότι όλα τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα, είναι ένα γράμμα κενό περιεχομένου και ασφαλώς σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετούν το ζητούμενο.
Θέλω να πω ότι κατά την άποψη μου και φαντάζομαι και κατά τη φιλοσοφία και το σκεπτικό του νομοθέτη, το ζητούμενο είναι το εξής:
Ο πρώτος στόχος είναι ασφαλώς η πολιτική, αλλά και η πολιτική μας στάση και η πολιτική μας πρακτική να συνάδει προς το κοινό αίσθημα.
Ο δεύτερος στόχος, εξόχως σημαντικός επίσης, είναι να αισθάνεται ο μέσος πολίτης ο οποίος βαρύτατα φορολογείται, ο οποίος είναι άνεργος, ο οποίος είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας ότι έχει πολιτικούς ταγούς, πολιτικούς που τον αντιπροσωπεύουν στην Εθνική Αντιπροσωπεία με τη δική του βούληση με τέτοιον τρόπο λειτουργούντες και διαβιούντες και κατά την προεκλογική περίοδο που να ταιριάζουν με το αίσθημα δικαίου με το οποίο αισθάνεται ο μέσος πολίτης ότι πρέπει και ο Βουλευτής του να τον αντιπροσωπεύει.
Δεν είναι δυνατόν η χλιδή που διαπιστώσαμε στις τελευταίες εκλογές, δεν είναι δυνατόν τα πολυτελέστατα, πάμπολλα εκλογικά κέντρα, δεν είναι δυνατόν οι τεράστιες γιγαντοαφίσες, δεν είναι δυνατόν οι πανάκριβα πληρωμένες καταχωρίσεις, δεν είναι δυνατόν όλη αυτή η προεκλογική εκστρατεία στην υπηρεσία του εκάστοτε ατόμου να μην προκαλεί το δημόσιο αίσθημα και στη συνέχεια να ερχόμαστε εμείς ως τιμητές, τη Δευτέρα μετά τις εκλογές να προσπαθούμε να υπερασπιστούμε την τιμή του πολιτικού κόσμου, των πολιτικών και της πολιτικής.
Με ποια μαρτυρία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και με ποια αξιοπιστία θα τον υπερασπιστούμε, όταν εμείς καταστρατηγούμε αυτά τα οποία λέμε στους πολίτες και προεκλογικά και μετεκλογικά; Κατά συνέπεια συμφωνώ απολύτως με τις ρυθμίσεις του άρθρου 12.
?κουσα προηγουμένως συναδέλφους, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη -αυτό άλλωστε είναι η δημοκρατία- και θέλω να τονίσω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι σέβομαι τη διαφωνία τους και υπερασπίζομαι το δικαίωμα τους να διαφωνούν.
Θέλω, όμως, καταθέτοντας τη δική μου άποψη, να απαντήσω ως προς το εξής: Ελέχθη ότι είναι άνισο να απαγορεύεται η καταχώριση ή προβολή μηνυμάτων ή διαφημιστικών ή οποιασδήποτε άλλης μορφής προεκλογικού υλικού που προωθεί το Βουλευτή στον ηλεκτρονικό Τύπο και αυτό να μην ισχύει για τον έντυπο Τύπο.
Χθες -το γνωρίζετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, και κύριοι συνάδελφοι- πρότεινα να απαγορευτεί η καταχώριση και στον έντυπο Τύπο, διότι κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων της προεκλογικής περιόδου -αυτή είναι η επίσημη διάρκεία της- επ' αμοιβή -το εννοώ- δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε ότι προβάλλουμε πολιτική θέση ή πολιτικό μήνυμα, το οποίο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας μας, είτε βουλευτικής, είτε μη, δεν το προβάλαμε ή δεν θελήσαμε να το προβάλουμε ή δεν είχαμε τη δυνατότητα ή δεν υπήρχαμε για να το προβάλουμε.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι ο Βουλευτής -θα αναφερθώ και στους νέους υποψηφίους- πρέπει να είναι παρών και όχι παρών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του οφείλει να εργάζεται και να επικοινωνεί με τους πολίτες και αυτό πρέπει να το προβάλλει καθ' όλη τη διάρκεια. Δεν νομίζω ότι περιμένει κανείς από εμάς στις τρεις εβδομάδες με τις καταχωρίσεις επί καταχωρίσεων τις οποίες θα έχουμε -βεβαίως μόνο πολιτικά μηνύματα δεν θα περνούμε, αλλά προσωπικά, για την προσωπική μας αυτοπροβολή- να έχει την απαίτηση να πειστεί κάποιος πολίτης ότι τα εκατομμύρια τα οποία θα ξοδευτούν υπηρετούν τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, υπηρετούν τη λειτουργία της μη λογοκρισίας, δηλαδή την ελευθερία της διάδοσης των σκέψεων και των ιδεών και την έξωθεν καλή μας μαρτυρία.
Να προστεθεί, λοιπόν, ότι απαγορεύεται η καταχώριση και προβολή μηνυμάτων από τον Τύπο.
Θέλω να πω το εξής, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν άκουσα από την πλευρά του Υπουργού ένα μείζον ζήτημα, το οποίο έθεσα και εγώ και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, για τις παροχές και τις διευκολύνσεις.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Θα απαντήσω.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ωραία, δεσμεύεστε επομένως να απαντήσετε σε αυτό.
Τελειώνοντας λοιπόν θέλω να πω το εξής. Εν κατακλείδι: εγώ θεωρώ τον εαυτό μου από τους προνομιούχους όσον αφορά τουλάχιστον την προβολή στα ΜΜΕ. Κατά συνέπεια λοιπόν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία ο λόγος ανθρώπων, οι οποίοι εξυπηρετούνται, αν θέλετε, από την προβολή τους μέσα από αυτά τα μέσα. Οφείλουμε όμως, ακόμα και όταν θιγόμεθα προσωπικά -και εκεί είναι η αξία του καθενός και της καθεμιάς που αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία- να αποδείξουμε πως και όταν θίγεται το προσωπικό μας συμφέρον, θεωρούμε ύψιστο το συλλογικό, θεωρούμε ύψιστη την καλή εικόνα της πολιτικής και των πολιτικών, θεωρούμε ύψιστη υποχρέωση να είμαστε συνεπείς προς τους ψηφοφόρους.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω ότι στόχος δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση μεταξύ συναδέλφων. Στόχος είναι η διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς προεκλογικής περιόδου με δαπάνες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του μέσου πολίτη και με όρους, οι οποίοι ανεβάζουν τον πήχη στην πολιτική μας αξιοπρέπεια και στο κύρος μας.
Σας ευχαριστώ.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΛΑ΄ Τετάρτη 15 Μαΐου 2002 Ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΛΑ΄
Τετάρτη 15 Μαΐου 2002
ΘΕΜΑ ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού με μία διαδικασία τού Συνεδρίου -βάσει βέβαια του Συντάγματος- που για πρώτη φορά έρχεται στη Βουλή.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή και επ' αγαθώ βεβαίως της συζήτησης της ετήσιας έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου της χώρας μας γίνεται η σημερινή συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, στην Εθνική Αντιπροσωπεία.
Οφείλω να πω ότι ως νέα γενιά πολιτικών θλίβομαι βαθύτατα διότι η Κυβέρνηση διά στόματος του κυρίου Υφυπουργού θεώρησε ως κοινοβουλευτικούς δέον κατ' αρχήν, αντί να απαντήσει επί της ουσίας, να ασκήσει "κριτική" στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας επειδή -άκουσον, άκουσον- ήταν παρών. Στη συνέχεια βεβαίως ο κύριος Υφυπουργός επιδόθηκε σε έναν αγώνα αντεπιχειρημάτων χωρίς επιχειρήματα, σε ύβρεις, σε ψεύδη, σε ανακρίβειες ατάκτως ερριμμένα όλα αυτά. Και βέβαια αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, από μία ακραία, αλλά και αδέξια παράλληλα σοσιαλφασίζουσα αντίληψη και του κυρίου Υφυπουργού και της Κυβέρνησης, την οποία εκπροσωπεί, όταν μ' αυτόν τον τρόπο χειρίζεται τα κοινοβουλευτικά ήθη και την κοινοβουλευτική παρουσία των αντιπροσώπων του λαού μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Βεβαίως αναφέρθηκε και στο ΑΣΕΠ ο κύριος Υφυπουργός μιλώντας για λογαριασμό της Κυβέρνησης. Και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε ότι η κα Παπανδρέου ως προϋπήρξασα Υπουργός των Εσωτερικών, ο κ. Σκανδαλίδης ως υπάρχων Υπουργός των Εσωτερικών, υπονόμευσαν, υπονομεύουν έως και ακυρώνουν το ΑΣΕΠ. Και αναρωτιέμαι: Γιατί ο εμπνευστής του, του οποίου άλλωστε και το σχέδιο νόμου, ο νόμος φέρνει το όνομά του, δεν επανεξελέγη ποτέ Βουλευτής και ποια είναι η πολιτική του τύχη;
Και, εν πάση περιπτώσει, θλίβομαι βαθύτατα ως νέα γενιά πολιτικών για έναν επιπλέον λόγο. Άκουσα σήμερα το εξής οξύμωρο, κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι: Αναδρομική υπεράσπιση του κ. Ζοσπέν από τον κύριο Υφυπουργό διότι, λέει, δήθεν ευθύνεται ο Σιράκ για το δημοσιονομικό κατάντημα της Γαλλίας με δεδομένη την ετυμηγορία στις τελευταίες εκλογές της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και αυτά θεωρούνται σοβαρός πολιτικός λόγος και μάλιστα διά στόματος Υφυπουργού της Κυβέρνησης.
Και βεβαίως στη συνέχεια η απορία μου έως και η πλήρης απογοήτευσή μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, κύριε Πρόεδρε, διότι με αφορμή αυτήν τη συζήτηση ήρθε και μας είπε ο κύριος Υφυπουργός ότι ουσιαστικά προτίθενται με το νέο σχέδιο νόμου το οποίο συντομότατα θα φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων να καταργήσουν τον προληπτικό έλεγχο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είπαν ότι τις ευθύνες θα τις φέρει ο διατάκτης. Προσέξτε, δηλαδή, κάτι: Υποκαθίσταται και αντικαθίσταται το Ελεγκτικό Συνέδριο στο ρόλο του από τον πολιτικό προϊστάμενο.
Το χειρότερο όλων δε κατά την άποψή μου και φαντάζομαι και κατά την άποψη όλων των συναδέλφων που διαθέτουν κοινή λογική και πολιτική λογική και πολιτική ηθική και πολιτική δεοντολογία, είναι το εξής: Είπε ο κύριος Υφυπουργός ότι αυτό θα συμβεί για να ελέγχουμε καλύτερα, διότι έτσι κάνουν οι λοιπές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εφόσον, όμως και όταν αποδειχθούν ποινικές ευθύνες του πολιτικού προϊστάμενου θα παραπεμφθεί ο πολιτικός προϊστάμενος με το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, αποτελεί πλέον γνώση και της ελληνικής κοινωνίας και της Βουλής των Ελλήνων, ότι αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, δηλαδή νίπτουμε τας χείρας μας ως Πόντιοι Πιλάτοι.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Πρόεδρε, εμείς δεν μπορούμε να συνηγορήσουμε με μια τέτοια λογική, διότι το πολιτικό διακύβευμα των ημερών με την κινδυνολογία της Κυβέρνησης και τον άκριτο πανικό της έχει οδηγήσει σε μια κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού).
Κύριε Πρόεδρε, θα πάρω και το χρόνο της δευτερολογίας μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Δεν έχετε δευτερολογία. Θα σας δώσω ένα λεπτό.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:
Ευχαριστώ.
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, εάν η πολιτική ζωή του τόπου και ο πολιτικός κόσμος δεν θέλουν να αυτοακυρωθούν να λειτουργούμε με τη λογική του κακώς πράξαμε. Υπάρχει αδιαφάνεια, υπάρχει διαπλοκή.
Πού είναι ο κ. Πρωτόπαπας, ο Υπουργός Τύπου, με τον οποίο σήμερα κουβεντιάζαμε στη Διαρκή Επιτροπή; Πού είναι για να φέρει τη δυνατότητα να υπάρχει κανάλι της Βουλής για να ακούει ο ελληνικός λαός και να φρίττει αυτά τα οποία είπε προηγουμένως ο κύριος Υφυπουργός και ο κάθε Υπουργός και ο κάθε ένας ο οποίος έρχεται ως θεσμικός παράγοντας εκ μέρους της Κυβέρνησης;
Εμείς ασκούμε σήμερα μια κριτική σε μια συζήτηση η οποία είναι θετική κατά την άποψή μας με τις υποδείξεις τις οποίες έθεσε το Ελεγκτικό Συνέδριο. Τις υποδείξεις που υπάρχουν στο τέταρτο μέρος της ετήσιας έκθεσης δεν τις υπέδειξε η Νέα Δημοκρατία, αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο έχει μακρά παράδοση.
Πώς χειρίστηκαν αυτήν την παράδοση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθούμε τον Κουτσόγιωργα, ο οποίος προσπάθησε να ωθήσει σε υποχρεωτική έξοδο τους δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου; Να θυμηθούμε ότι ο τότε Πρόεδρος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τους απείλησε να αναπέμψει το νομοσχέδιο και παρενέβη ο Ανδρέας Παπανδρέου και έτσι διασώθηκαν όσα μπορούσαν να διασωθούν μαζί με τα πολιτικά προσχήματα; Αυτή είναι η πολιτική πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ; Να μη μιλάμε εδώ με έπεα πτερόεντα, αλλά επί της ουσίας.
Να θυμίσουμε ότι το 1990, κύριε Υπουργέ, με το άρθρο 22 παράγραφος 3 του ν.1868 επανήλθε ο έλεγχος; Να θυμίσουμε ότι το 1997 αντικαταστάθηκαν οι Πάρεδροι, δηλαδή οι δικαστικοί λειτουργοί με βαθμό Εφέτη από τους επιτρόπους, δηλαδή δικαστικούς υπαλλήλους με βαθμό Α΄ για τον έλεγχο των δαπανών;
Να θυμίσουμε ότι για τα δημόσια έργα οι υποδείξεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι να εκπονείται άρτια και ολοκληρωμένη τεχνική μελέτη, ώστε να αποφεύγονται οι συχνές σημαντικές τροποποιήσεις του προϋπολογισμού, να μη δημοπρατούνται έργα για τα οποία δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότησή τους, έτσι ώστε να αποφεύγεται η αύξηση του κόστους με τα ποσά της αναθεώρησης;
Να θυμίσουμε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο για να κάνει τη δουλειά του ζητά προσωπικό το οποίο του αρνούνται; Να θυμίσουμε ότι αποδεικνύεται ότι είμαστε υπερχρεωμένο κράτος εάν δούμε τον πίνακα της εξέλιξης του δημόσιου χρέους για να δείτε την κατάσταση που επικρατεί στις δημόσιες δαπάνες;
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια. Καλά θα κάνει η Κυβέρνηση για όσο χρόνο της απομένει να είναι τουλάχιστον αξιόπιστη απέναντι στον ελληνικό λαό και στην ελληνική κοινωνία, που προσδοκούν περισσότερα από εμάς που τους αντιπροσωπεύουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Τετάρτη 15 Μαΐου 2002
ΘΕΜΑ ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού με μία διαδικασία τού Συνεδρίου -βάσει βέβαια του Συντάγματος- που για πρώτη φορά έρχεται στη Βουλή.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή και επ' αγαθώ βεβαίως της συζήτησης της ετήσιας έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου της χώρας μας γίνεται η σημερινή συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, στην Εθνική Αντιπροσωπεία.
Οφείλω να πω ότι ως νέα γενιά πολιτικών θλίβομαι βαθύτατα διότι η Κυβέρνηση διά στόματος του κυρίου Υφυπουργού θεώρησε ως κοινοβουλευτικούς δέον κατ' αρχήν, αντί να απαντήσει επί της ουσίας, να ασκήσει "κριτική" στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας επειδή -άκουσον, άκουσον- ήταν παρών. Στη συνέχεια βεβαίως ο κύριος Υφυπουργός επιδόθηκε σε έναν αγώνα αντεπιχειρημάτων χωρίς επιχειρήματα, σε ύβρεις, σε ψεύδη, σε ανακρίβειες ατάκτως ερριμμένα όλα αυτά. Και βέβαια αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, από μία ακραία, αλλά και αδέξια παράλληλα σοσιαλφασίζουσα αντίληψη και του κυρίου Υφυπουργού και της Κυβέρνησης, την οποία εκπροσωπεί, όταν μ' αυτόν τον τρόπο χειρίζεται τα κοινοβουλευτικά ήθη και την κοινοβουλευτική παρουσία των αντιπροσώπων του λαού μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Βεβαίως αναφέρθηκε και στο ΑΣΕΠ ο κύριος Υφυπουργός μιλώντας για λογαριασμό της Κυβέρνησης. Και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε ότι η κα Παπανδρέου ως προϋπήρξασα Υπουργός των Εσωτερικών, ο κ. Σκανδαλίδης ως υπάρχων Υπουργός των Εσωτερικών, υπονόμευσαν, υπονομεύουν έως και ακυρώνουν το ΑΣΕΠ. Και αναρωτιέμαι: Γιατί ο εμπνευστής του, του οποίου άλλωστε και το σχέδιο νόμου, ο νόμος φέρνει το όνομά του, δεν επανεξελέγη ποτέ Βουλευτής και ποια είναι η πολιτική του τύχη;
Και, εν πάση περιπτώσει, θλίβομαι βαθύτατα ως νέα γενιά πολιτικών για έναν επιπλέον λόγο. Άκουσα σήμερα το εξής οξύμωρο, κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι: Αναδρομική υπεράσπιση του κ. Ζοσπέν από τον κύριο Υφυπουργό διότι, λέει, δήθεν ευθύνεται ο Σιράκ για το δημοσιονομικό κατάντημα της Γαλλίας με δεδομένη την ετυμηγορία στις τελευταίες εκλογές της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και αυτά θεωρούνται σοβαρός πολιτικός λόγος και μάλιστα διά στόματος Υφυπουργού της Κυβέρνησης.
Και βεβαίως στη συνέχεια η απορία μου έως και η πλήρης απογοήτευσή μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, κύριε Πρόεδρε, διότι με αφορμή αυτήν τη συζήτηση ήρθε και μας είπε ο κύριος Υφυπουργός ότι ουσιαστικά προτίθενται με το νέο σχέδιο νόμου το οποίο συντομότατα θα φέρουν στη Βουλή των Ελλήνων να καταργήσουν τον προληπτικό έλεγχο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είπαν ότι τις ευθύνες θα τις φέρει ο διατάκτης. Προσέξτε, δηλαδή, κάτι: Υποκαθίσταται και αντικαθίσταται το Ελεγκτικό Συνέδριο στο ρόλο του από τον πολιτικό προϊστάμενο.
Το χειρότερο όλων δε κατά την άποψή μου και φαντάζομαι και κατά την άποψη όλων των συναδέλφων που διαθέτουν κοινή λογική και πολιτική λογική και πολιτική ηθική και πολιτική δεοντολογία, είναι το εξής: Είπε ο κύριος Υφυπουργός ότι αυτό θα συμβεί για να ελέγχουμε καλύτερα, διότι έτσι κάνουν οι λοιπές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εφόσον, όμως και όταν αποδειχθούν ποινικές ευθύνες του πολιτικού προϊστάμενου θα παραπεμφθεί ο πολιτικός προϊστάμενος με το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, αποτελεί πλέον γνώση και της ελληνικής κοινωνίας και της Βουλής των Ελλήνων, ότι αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, δηλαδή νίπτουμε τας χείρας μας ως Πόντιοι Πιλάτοι.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Πρόεδρε, εμείς δεν μπορούμε να συνηγορήσουμε με μια τέτοια λογική, διότι το πολιτικό διακύβευμα των ημερών με την κινδυνολογία της Κυβέρνησης και τον άκριτο πανικό της έχει οδηγήσει σε μια κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού).
Κύριε Πρόεδρε, θα πάρω και το χρόνο της δευτερολογίας μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Δεν έχετε δευτερολογία. Θα σας δώσω ένα λεπτό.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:
Ευχαριστώ.
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, εάν η πολιτική ζωή του τόπου και ο πολιτικός κόσμος δεν θέλουν να αυτοακυρωθούν να λειτουργούμε με τη λογική του κακώς πράξαμε. Υπάρχει αδιαφάνεια, υπάρχει διαπλοκή.
Πού είναι ο κ. Πρωτόπαπας, ο Υπουργός Τύπου, με τον οποίο σήμερα κουβεντιάζαμε στη Διαρκή Επιτροπή; Πού είναι για να φέρει τη δυνατότητα να υπάρχει κανάλι της Βουλής για να ακούει ο ελληνικός λαός και να φρίττει αυτά τα οποία είπε προηγουμένως ο κύριος Υφυπουργός και ο κάθε Υπουργός και ο κάθε ένας ο οποίος έρχεται ως θεσμικός παράγοντας εκ μέρους της Κυβέρνησης;
Εμείς ασκούμε σήμερα μια κριτική σε μια συζήτηση η οποία είναι θετική κατά την άποψή μας με τις υποδείξεις τις οποίες έθεσε το Ελεγκτικό Συνέδριο. Τις υποδείξεις που υπάρχουν στο τέταρτο μέρος της ετήσιας έκθεσης δεν τις υπέδειξε η Νέα Δημοκρατία, αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο έχει μακρά παράδοση.
Πώς χειρίστηκαν αυτήν την παράδοση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ; Να θυμηθούμε τον Κουτσόγιωργα, ο οποίος προσπάθησε να ωθήσει σε υποχρεωτική έξοδο τους δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου; Να θυμηθούμε ότι ο τότε Πρόεδρος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τους απείλησε να αναπέμψει το νομοσχέδιο και παρενέβη ο Ανδρέας Παπανδρέου και έτσι διασώθηκαν όσα μπορούσαν να διασωθούν μαζί με τα πολιτικά προσχήματα; Αυτή είναι η πολιτική πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ; Να μη μιλάμε εδώ με έπεα πτερόεντα, αλλά επί της ουσίας.
Να θυμίσουμε ότι το 1990, κύριε Υπουργέ, με το άρθρο 22 παράγραφος 3 του ν.1868 επανήλθε ο έλεγχος; Να θυμίσουμε ότι το 1997 αντικαταστάθηκαν οι Πάρεδροι, δηλαδή οι δικαστικοί λειτουργοί με βαθμό Εφέτη από τους επιτρόπους, δηλαδή δικαστικούς υπαλλήλους με βαθμό Α΄ για τον έλεγχο των δαπανών;
Να θυμίσουμε ότι για τα δημόσια έργα οι υποδείξεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι να εκπονείται άρτια και ολοκληρωμένη τεχνική μελέτη, ώστε να αποφεύγονται οι συχνές σημαντικές τροποποιήσεις του προϋπολογισμού, να μη δημοπρατούνται έργα για τα οποία δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότησή τους, έτσι ώστε να αποφεύγεται η αύξηση του κόστους με τα ποσά της αναθεώρησης;
Να θυμίσουμε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο για να κάνει τη δουλειά του ζητά προσωπικό το οποίο του αρνούνται; Να θυμίσουμε ότι αποδεικνύεται ότι είμαστε υπερχρεωμένο κράτος εάν δούμε τον πίνακα της εξέλιξης του δημόσιου χρέους για να δείτε την κατάσταση που επικρατεί στις δημόσιες δαπάνες;
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια. Καλά θα κάνει η Κυβέρνηση για όσο χρόνο της απομένει να είναι τουλάχιστον αξιόπιστη απέναντι στον ελληνικό λαό και στην ελληνική κοινωνία, που προσδοκούν περισσότερα από εμάς που τους αντιπροσωπεύουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Επισκεφθείτε μας...
 |
 |
 |
 |
Επισκεφθείτε...
 |