ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΠΕ'
Τρίτη 5 Ιουνίου 2001
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Τροποποίηση διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και άλλες διατάξεις για την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων",
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή το συζητούμενο νομοσχέδιο θέλω να καταθέσω και εγώ τις απόψεις μου.
Πραγματικά εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τους τελευταίους ομιλητές, από αυτά τα οποία άκουσα και φαντάζομαι ότι αν ήταν και περισσότεροι συνάδελφοι εδώ, εξίσου θα είχαν εντυπωσιαστεί. 'Εχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζεται να τοποθετηθούμε στο θέμα, έτσι όπως μίλησε προηγουμένως ο κ. Βαλυράκης ή ο κ. Τσίμας ή ο κ. Τσεκούρας, αλλά και άλλοι συνάδελφοι πριν απ' αυτούς, με την έννοια ότι είναι περιττή η ψήφος των Βουλευτών της Βουλής σε μια υπόθεση, η οποία είναι χαμένη από χέρι, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Εγώ αυτό το συμπέρασμα έβγαλα.
'Ομως, επειδή πολλές φορές πρέπει να είμαστε απολύτως ειλικρινείς όταν γίνονται τέτοιες τοποθετήσεις τις οποίες εγώ θεωρώ σοβαρές διότι με σοβαρότητα ελέχθησαν, θα πρέπει να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους. 'Αλλα πράγματα είχα κατά νου να πω και άλλα στη συνέχεια μου προκύπτουν από αυτές τις τοποθετήσεις. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το γεγονός, σύμφωνα με αυτά που άκουσα και εδώ, αλλά και στη Διαρκή Επιτροπή, της οποίας είμαι μέλος, ότι στον τίτλο του συζητουμένου νομοσχεδίου δεν υπάρχει καν ο όρος "τρομοκρατία". Θα συμμερισθώ απολύτως τις θέσεις και τις απόψεις των συναδέλφων εκείνων και τις αιτιάσεις προς εκείνους, οι οποίοι θέλουν να συμπεριληφθεί ο όρος αυτός στο συζητούμενο νομοσχέδιο λέγοντας ως επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να διασύρεται η χώρα από ένα μεμονωμένο, πράγματι, φαινόμενο και να θεωρήσουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει τρομοκρατία. Θα συμφωνούσα απολύτως μαζί τους, διότι και ως πολίτης και ως αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού στο ελληνικό Κοινοβούλιο είμαι πάντοτε υπέρ της αρχής ότι θα πρέπει εμείς οι πολίτες, αλλά και οι πολιτικοί, πρωτίστως, και ως κύριο μέλημά μας να έχουμε την περιφρούρηση της χώρας μας, και τη σωστή διεθνή της εικόνα. Και ασφαλώς να προσπαθούμε με κάθε τρόπο, "με οποιαδήποτε πράξη, αλλά χωρίς παραλείψεις να αποφεύγουμε, αν θέλετε, τέτοιου είδους αιτιάσεις κατά της χώρας μας.
'Όμως, εδώ υπάρχει μια αντίφαση, ένα σχήμα οξύμωρο, σε εκείνους οι οποίοι επιχειρούν με αυτό το δήθεν -εγώ το χαρακτηρίζω έτσι- επιχείρημα να αποσείσουν αν θέλετε την τοποθέτηση του όρου "τρομοκρατία" στο νομοσχέδιο. Πρόσφατα ψηφίσαμε ως Βουλή των Ελλήνων, την κύρωση διμερούς συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, όπου στην εισηγητική έκθεση, αλλά και στον τίτλο αυτής της συμφωνίας αναφέρεται ότι κυρώνει ουσιαστικά την καταπολέμηση του εγκλήματος και ιδιαίτερα της τρομοκρατίας, -αναφέρεται ο όρος μέσα- του οργανωμένου εγκλήματος, της παράνομης διακίνησης κλπ. Αν, λοιπόν, το επιχείρημα το οποίο επικαλούνται είχε οντότητα και ήταν υπαρκτό, φαντάζομαι ότι δεν θα υπήρχε η ανάγκη να υπάρχει αυτός ο όρος σε μια συμφωνία, η οποία ουσιαστικά αποδέχεται και παραδέχεται την ύπαρξη της τρομοκρατίας πού; Στην Ελλάδα ή στην Τουρκία; Εν πάση περιπτώσει κάποιος από αυτούς, οι οποίοι ισχυρίζονται το αντίθετο ας μας το αποσαφηνίσει.
'Ένα άλλο θέμα το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει, και μετά απ' αυτά τα οποία άκουσα με δέος πρέπει να σας πω, γιατί εγώ ανήκω στη γενιά εκείνων των πολιτικών και ο κ. Καμμένος και πολλοί άλλοι συνάδελφοι από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τα άλλα πολιτικά κόμματα, που την έννοια, αν θέλετε, της τρομοκρατίας τη βιώσαμε θεωρητικά. 'Ημασταν ήδη σε πολύ νεαρά ηλικία, ήμασταν σχεδόν στο δημοτικό σχολείο, με αποτέλεσμα να μην έχουμε γνώση από πρώτο χέρι παρά από περιγραφές εκ των υστέρων και με στοιχεία, τα οποία προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τώρα πια ως Βουλευτές, για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο αυτό.
Θέλω να σας πω ότι το πρόβλημα της τρομοκρατίας, έτσι όπως τοποθετείται σήμερα πολιτικά, έχω την αίσθηση ότι μας απαγορεύει ως αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού να ασχοληθούμε και να το αγγίξουμε. Γιατί το λέω αυτό; Διότι είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια από την εμφάνιση του φαινομένου, δεν παρατηρείται καμία απολύτως πρόοδος. 'Ερχεται σήμερα ένα νομοσχέδιο από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο πράγματι αντιδρούσε και με το ν. 774/78 και με το ν.1916/90 στη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου, το οποίο να μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις, τέτοιου είδους φαινόμενα όπως είναι η τρομοκρατία και σήμερα, έρχεται το ίδιο ως Κυβέρνηση να κάνει ένα "τράνς" σχέδιο νόμου, το οποίο ουσιαστικά μπορούσε να τιτλοφορηθεί "και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι". Και το ένα, να ικανοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας και την υποχρέωση, που έχει η χώρα μας να εναρμονιστεί μ' αυτά που συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση αλλά και στις άλλες πολιτισμένες χώρες σε σχέση με το θεσμικό πλαίσιο, που αφορά την τρομοκρατία, αλλά και από την άλλη πλευρά να ακυρώνουμε στην ουσία αυτή μας τη νομοθεσία με διατάξεις, οι οποίες επί της ουσίας θίγουν και πλήττουν, αν θέλετε, εκείνα τα οποία λέει ο λαός "μικρά ψάρια" και αφήνουν ατιμώρητους ή στο απυρόβλητο εκείνους, οι οποίοι είναι οι ιδεολογικοί ταγοί.
Εξάλλου το έναυσμα και το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε και από τον κύριο Υπουργό, ο οποίος και σήμερα σε αιτίαση της κας Παπαρήγα, της Γενικής Γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, απάντησε ότι δεν ήταν γκάφα. Ασφαλώς και δεν ήταν γκάφα η τοποθέτησή του περί δήθεν "ιδεολογικού υποβάθρου", πράγμα το οποίο θεωρώ απαράδεκτο, πράγμα το οποίο θεωρώ αδιανόητο, όσον αφορά το λεγόμενο "ιδεολογικά οργανωμένο έγκλημα", έτσι όπως το τοποθέτησε ο κύριος Υπουργός.
Κατά συνέπεια έχω την αίσθηση ότι εμείς, ως Νέα Δημοκρατία, πέφτουμε αν θέλετε, σε μια αντίφαση πολιτική. Εμείς επί της ουσίας θέλουμε να πατάξουμε, θέλουμε να εξιχνιάσουμε, θέλουμε να φέρουμε στο φως και στη διαφάνεια της κοινωνικής κριτικής και της κριτικής του ελληνικού λαού ένα τέτοιο θλιβερό κατάπτυστο φαινόμενο, το οποίο πραγματικά πλήττει τη δημοκρατία ευθέως.
Και άκουσα την άποψη ότι η δημοκρατία θεμελιώνεται με περισσότερη δημοκρατία. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση η περισσότερη δημοκρατία δεν μπορεί να σημαδεύεται μέσα από κάνες όπλων και βεβαίως στη συνέχεια να αναπτύσσεται κάτω από σωρούς πτωμάτων αθώων πολιτών, οι οποίοι κατά καιρούς χρησιμοποιούνται, διότι είναι επώνυμοι, για να αποπροσανατολίσουν ή για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες ή άλλες, τέλος πάντων, σκέψεις.
Γι' αυτό σας είπα ότι εμείς, ως Νέα Δημοκρατία, βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή μεταξύ σφύρας και άκμονος, υπό την έννοια ότι έχουμε ως συνεπή αρχή μας το γεγονός ότι η δημοκρατία οφείλει να έχει θεσμούς, ότι το κράτος δικαίου οφείλει να περιφρουρεί τους πολίτες, ότι η δημοκρατία έχει ανάγκη να λειτουργεί μέσα από θεσμικά όργανα, μέσα από το ελληνικό Κοινοβούλιο και κυρίαρχος είναι ο λαός και όχι οι κάνες των όπλων ή όποιες τρομοκρατικές οργανώσεις.
Εμείς, λοιπόν, παρ' ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει αδυναμίες, και έχει σοβαρές ατέλειες, γιατί είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο φέρεται κάτω από την πίεση άλλων γεγονότων και εξωγενών παραγόντων και είναι πέραν της πολιτικής βούλησης της Κυβέρνησης, επί της αρχής συμφωνούμε απολύτως. 'Οτι δηλαδή θα πρέπει επιτέλους να υπάρχει ένα τέτοιο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο στοιχειωδώς τουλάχιστον να περιφρουρεί θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, όπως είναι αυτές των θυμάτων, ή εκείνων οι οποίοι κατά καιρούς επλήγησαν από την τρομοκρατία, έστω κι αν ήταν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους και έστω κι αν πράγματι δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε και να πούμε ότι είμαστε μια χώρα, στην οποία η τρομοκρατία ανθεί.
Θέλω να σας πω ότι οι επικριτές του συγκεκριμένου νομοσχεδίου από την πλευρά του Συνασπισμού αλλά και του ΚΚΕ έκαναν κάποιους αφορισμούς, αποχώρησαν από τη Βουλή και θεωρώ ότι αυτό αποτελεί ουσιαστικά μια "οιονεί" αποφυγή ανάληψης πολιτικών ευθυνών, έτσι ώστε ένα ζήτημα, το οποίο μας αγγίζει τόσα χρόνια, ένα θέμα το οποίο υποτίθεται ότι το ακουμπούσαμε τόσα χρόνια, να αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των δυο μεγάλων κομμάτων να το υπερψηφίσουν ή να το καταψηφίσουν. Αυτό θεωρώ ότι είναι πολιτικά άηθες και θεωρώ βεβαίως από την άλλη πλευρά ότι ο καθένας που βρίσκεται εδώ μέσα και αντιπροσωπεύει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας κατά το μέρος που του αναλογεί, οφείλει να παίρνει και την πολιτική ευθύνη.
Πρακτικά τώρα, γιατί μίλησε ο κύριος Υπουργός για δήθεν "ιδεολογικό υπόβαθρο" και σας ανέπτυξα και εγώ το ιδεολογικό υπόβαθρο της δικής μου θέσης του ότι αισθάνομαι δηλαδή ανήμπορη ως Βουλευτής και αντιλαμβάνομαι ότι ποτέ αυτός ο νόμος δεν θα υλοποιηθεί και αντιλαμβάνομαι ότι στην πράξη ουσιαστικά δεν θα έχουμε κανένα απολύτως αποτέλεσμα και αντιλαμβάνομαι επίσης ότι βεβαίως υπάρχει μια διάθεση να ακυρώσουμε αυτές τις διατάξεις προσπαθώντας να προστατεύσουμε εκείνους τους οποίους δεν θα έπρεπε και να εκθέσουμε ενδεχομένως εκείνους, οι οποίοι είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Όμως είμαι υποχρεωμένη και από την άλλη πλευρά ταγμένη στην αρχή του κράτους δικαίου ...
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κύριε Πρόεδρε, σε λίγο θα τελειώσω.
... ότι πρέπει επί της αρχής να συμφωνήσω ακόμα και σ' ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Ρωτώ όμως: Είναι τυχαίο το γεγονός ότι απουσιάζει ο Υπουργός της Δημόσιας Τάξης; Είναι τυχαίο το γεγονός -θα σας δώσω ένα παράδειγμα στη συνέχεια- ότι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ο μηχανισμός εκείνος, ο οποίος θα επιτρέψει στην έννομη τάξη και ιδιαίτερα στις διωκτικές αρχές να εφαρμόσουν ένα τέτοιο σχέδιο νόμου το οποίο αύριο θα γίνει νόμος του ελληνικού κράτους;
Αναμφισβήτητη απόδειξη γι' αυτήν την προσπάθεια της Κυβέρνησης να ακυρώσει στην ουσία τη δυνατότητα που έχουν οι διωκτικές αρχές, να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση εξιχνίασης της τρομοκρατίας, είναι το γεγονός ότι έχει ανατεθεί στην υποδιεύθυνση της κρατικής ασφάλειας όλη αυτή η διαδικασία, που αφορά τρομοκρατικές ενέργειες, δηλ. τα γκαζάκια, η επίθεση κατά του κ. Σιούφα, η επίθεση κατά δημοσιογράφων, κατά τραπεζών, πολιτικών γραφείων κλπ.
Προσέξτε την αντίφαση και το αστείο του πράγματος μέσα στην τραγικότητά του και τελειώνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε.
Παρ' όλο που η προανάκριση διενεργείται γι' αυτές τις υποθέσεις -και ήθελα να είναι εδώ ο κύριος Υπουργός Δημόσιας Τάξης για ν' απαντήσει- από την υποδιεύθυνση της κρατικής ασφάλειας, η αποζημίωση σε φυσικά και νομικά πρόσωπα για τις υλικές ζημιές εξαιτίας ή εξ αφορμής τρομοκρατικών πράξεων, που αποδίδονται σύμφωνα με την υπ' αριθμόν 2092408/31.12.92 απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών, χορηγείται για την Αττική από την ΔΑΕΕΒ. Η ΔΑΕΕΒ, όπως ξέρετε, είναι η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας-αντιτρομοκρατική. Είναι τυχαίο αυτό το περιστατικό; Είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι προδιαγράφεται η σύσταση υποδιεύθυνσης δίωξης οργανωμένου εγκλήματος στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής; Καταργείται δηλαδή η αντιτρομοκρατική; Δεν μπορούν να συνεργαστούν οι καθ' ύλην αρμόδιες υπηρεσίες όπως της δίωξης οργανωμένου εγκλήματος, οικονομικού εγκλήματος, ναρκωτικών κλπ.; Τι συμβαίνει πράγματι εδώ;
Εν πάση περιπτώσει, θα πω και κάτι άλλο τελειώνοντας.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι,έχει αποδειχθεί ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αν δεν σύρονται έξωθεν,δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Αυτό αποδεικνύεται και με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο μετά τη σύμβαση του Παλέρμο αλλά βεβαίως αποδεικνύεται -και από το γεγονός ότι υποχρεώθηκε η χώρα μας, με πρωτοβουλία του ΥΠΕΞ να συστήσει εθνική αρχή για τα χημικά όπλα, ενώ αντιθέτως επειδή δεν έχει υποχρεωθεί ακόμη, παρ' ότι υπάρχει σε όλα τα ξένα κράτη, να συστήσει αντίστοιχη εθνική αρχή με πολιτική υποστήριξη και συντονισμό για τις ραδιενεργές ουσίες και για την παράνομη διακίνηση πυρηνικών, δεν υπάρχει ακόμα στην χώρα μας.
(Στο σημείο αυτό ξανακτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θέλω να σας πω τελειώνοντας ότι πραγματικά λυπούμαι και θλίβομαι, γιατί υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι, οι οποίοι γνωρίζουν. Ομίλησαν, αλλά δεν μας λένε τι ακριβώς γνωρίζουν και αισθάνομαι ότι εδώ υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου, το οποίο καλύπτει και συγκαλύπτει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Σας ευχαριστώ.